ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

" Είναι ψέμα το δεν υπάρχει άλλη λύση! Λύση μπορεί να είναι και η Εξέγερση!"


Περιγραφή χρήστη που ανέβασε υποτιτλισμένο το βίντεο: Στις 24 Φεβρουαρίου 2010, στο Al Jazera, στην εκπομπή inside story δύο Έλληνες οικονομικοί αναλυτές, ο κ. Υφαντής και ο κ. Σφακιανάκης χρησιμοποιώντας την γνωστή αηδής, ακατανόητη, ξύλινη πολιτική γλώσσα, σε απόλυτη διατεταγμένη υπηρεσία, μας λένε μεταξύ άλλων, ότι για την κρίση φταίνε οι Έλληνες που ..δεν πληρώνουμε φόρους!! Και ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από τα μέτρα λιτότητας που προτείνει η κυβέρνηση! Για κακή τους τύχη, παρόν ήταν ο Max Keiser, που  τους ζήτησε να «αφήσουν το ούζο και να δούνε τα στοιχεία!!»

...και τα λέει έξω από τα δόντια για τη διαπλοκή της τότε "σοσιαλιστικής" κυβέρνησης και της Goldman Sacks και προτείνει εκείνη τη λύση που τότε (τώρα, πολύ περισσότερο, τι θα έλεγε άραγε;) θεωρούσε ως μόνη λογική και σωτήρια!

Επίσης, αποκαλεί ΔΝΤ-Goldman Sacks-Wall Street-Παγκόσμια Τράπεζα ως ίδια κλίκα (αμφιβάλλει πια κανείς γι'αυτό;) που χρησιμοποιώντας την Κρίση Χρέους αποδομεί και διαλύει ολόκληρες χώρες και λαούς, σε συνεργασία με τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις, που λειτουργούν ως έμμισθοι μάνατζερ της κλίκας...Δεν ξεχνάει να επισημάνει το ρόλο της Γερμανίας σε όλο αυτό το σχέδιο που υλοποιείται ταχύτατα πλέον στη χώρα και μιλάει για την ανάγκη απαλλαγής από τους οικονομικούς τρομοκράτες, περιγράφοντας όσα συμβαίνουν σήμερα στην οικονομική και κοινωνική ζωή (κάποιοι τα αποκαλούν "ανάπτυξη" και "προσέλκυση επενδυτών" ή πιο σωστά νεοφεουδαρχών!)

Τέλος, δεν παραλείπει να επισημάνει, για άλλη μια φορά, το γεγονός της ανάγκης να διώξει ο ελληνικός λαός τους εκμεταλλευτές του, εκτός "κι αν... το βίτσιο του είναι να του αρέσει να τον βασανίζουν".

Λέτε να μας αρέσει τελικά;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου