ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Στοιχεία - σοκ για τους λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας!




( ένα άρθρο που αξίζει να κυκλοφορήσει όσο γίνεται περισσότερο, όπως κι αυτό εδώ:
http://www.otyposnews.gr/archives/43225#axzz2ODHxl45b, που απλώς επιβεβαιώνουν τους απίστευτους κινδύνους της "εξυπηρετικής" σύγχρονης τεχνολογίας, που ελλοχεύουν και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι και υπονομεύουν την υγεία μας...)


Οι λαμπτήρες ενέργειας, οι οποίοι έχουν αντικαταστήσει τα τελευταία χρόνια τους λαμπτήρες πυρακτώσεως, είναι αδιαμφισβήτητα μία καινοτομία στο χώρο της φωταγώγησης και του ηλεκτρισμού. Τα οφέλη από τη χρήση τους είναι τεράστια και σε ατομικό, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Η τιμή αγοράς τους σε αναλογία με τη διάρκειά τους είναι πλέον κάτι παρά πάνω από ικανοποιητική. Η παγκόσμια εξοικονόμηση ενέργειας δε, ανέρχεται σε ποσοστά που έχουν βοηθήσει καταφανώς το περιβάλλον.


Οικολόγοι και ακτιβιστές έχουν δώσει κατά το παρελθόν μάχες με τα εργοστάσια παραγωγής των παλιών ενεργοβόρων λαμπτήρων και τελικά κατάφεραν βάσει οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τους αντικαταστήσουν.
Υπάρχουν όμως και κάποιες ιδιαιτερότητες για τις οποίες ελάχιστοι έχουν φροντίσει να ενημερώσουν τους καταναλωτές. Οι νέοι λαμπτήρες ενέργειας στηρίζουν τη λειτουργία τους σε μία ποσότητα υδράργυρου που εμπεριέχουν στο εσωτερικό τους. Όσο οι λάμπες αυτές λειτουργούν κανονικά είναι τελείως ακίνδυνες. Κανείς όμως δεν έχει ενημερώσει τους καταναλωτές για τους κινδύνους που ελλοχεύον σε περίπτωση που ένας λαμπτήρας ενέργειας σπάσει.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η ανακύκλωση των συγκεκριμένων λαμπτήρων είναι υποχρεωτική για όλους σύμφωνα με νόμο που έχει ψηφιστεί. Το σπάσιμο μίας τέτοιας λάμπας ισοδυναμεί με μία μικρή καταστροφή. Η εξάτμιση των 5 mg υδραργύρου που περιέχεται μέσα σε έναν λαμπτήρα, μπορεί να προκαλέσει από βλάβες στα μάτια και στο δέρμα, μέχρι χρόνια προβλήματα στο συκώτι και καρκινογενέσεις.

Σε ενημερώσεις άλλων χωρών σχετικά με την επικινδυνότητα μίας σπασμένη λάμπας, χαρακτηριστικά αναφέρονται οι εξής ενέργειες: «Αν μία λάμπα εξοικονόμησης ενέργειας σπάσει κατά την τοποθέτηση ή την αφαίρεσή της, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρική σκούπα, για να συλλέξουμε τα απορρίμματα, γιατί αυτή θα μολυνθεί, όπως και κάθε άλλο εργαλείο ή συσκευή που θα χρησιμοποιήσουμε.

Όλοι όσοι βρίσκονται στον χώρο, άνθρωποι και ζώα, πρέπει να μετακινηθούν άμεσα από το σημείο όπου βρίσκονται τα συντρίμμια της λάμπας, πρέπει να σφραγιστεί ο χώρος και να κλείσουν τα συστήματα εξαερισμού. Τα ρούχα και τα παπούτσια πρέπει να αλλαχθούν και να καταστραφούν. Συλλέγουμε τα απορρίμματα φορώντας γάντια, τα τοποθετούμε σε μία σακούλα, την οποία βάζουμε εν συνεχεία σε άλλη σακούλα και καλούμε την Πυροσβεστική για να την παραλάβει».

Ακούγεται βγαλμένο από σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και ο βαθμός επικινδυνότητας μία σπασμένης ενεργειακής λάμπας.
Οι ηλεκτρολόγοι διευκρινίζουν ότι οι πιθανότητες μία τέτοια λάμπα να σπάσει κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της από μία απότομη αυξομείωση της τάσης του ηλεκτρικού ρεύματος είναι ελάχιστες. Η προσοχή μας όμως πρέπει να επικεντρωθεί στη διαδικασία τοποθέτησης και αφαίρεσής τους και φυσικά σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να πετάγονται στους κάδους επιρρημάτων, αλλά υποχρεωτικά και μόνο σε συγκεκριμένα σημεία ανακύκλωσης τα οποία βέβαια είναι προς το παρόν ελάχιστα και θα πρέπει να ψάχνει κανείς για να τα βρει.

Οι λαμπτήρες ενέργειας έχουν βοηθήσει τα μέγιστα στο περιβάλλον και στην οικονομία του ρεύματος στα σπίτια μας, όμως κάθε καταναλωτής θα πρέπει να ενημερωθεί, το συντομότερο δυνατό, για την προσεκτική χρήση τους και για τον τρόπο αντιμετώπισης ενός ατυχήματος, ειδάλλως μπορούν να αποβούν μοιραίοι.

ΠΗΓΗ: Edw Hellas


Δείτε κι αυτό το βίντεο, στα αγγλικά, πάνω στο σοβαρότατο για όλους μας θέμα:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου