ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Eρωτήματα με τις απαντήσεις να χορεύουν στην κόψη του ξυραφιού

 

21oς αιώνας. Τρομακτικά άλματα της τεχνο-επιστήμης σε πληθώρα τομέων. Ο άνθρωπος λογικά, απ'ότι διαφαινόταν και στις αρχές της δεκαετίας του'70 (μέσα σ'ένα ανάλογο κλίμα διαστημικής ευφορίας κι αισιοδοξίας), θα'πρεπε να'χε αποικήσει τη σελήνη και να'χει πατήσει τον Άρη, όπως δήλωνε για τις φιλοδοξίες του σχετικά με τον κόκκινο πλανήτη ο διευθυντής της ΝΑSA Βέρνερ Φον Μπράουν. Εντούτοις, σερνόμαστε ακόμα σαν σκουλήκια πάνω σε μια ξεζουμισμένη γη.

Δυνατότητες πρότυπων καλλιεργειών ακόμα και σε ερήμους και τεχνολογίες ελέγχου του καιρού (δες για το περίφημο HAARP + κι αυτό) που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προς απόλυτο όφελος της ανθρωπότητας και του πλανήτη (πχ αντιμετώπιση λειψυδρίας). Ιατρικά θαύματα εξάλειψης θανατηφόρων μαστίγων, που όμως εμποδίζεται η αξιοποίησή τους (δες περί DCA, το φάρμακο του καρκίνου που εμποδίζεται να κυκλοφορήσει) και πρωτοποριακών ερευνών κι ανακαλύψεων από παλιά που θάφτηκαν προκλητικά κι αδικαιολόγητα (δες για την εξόντωση του Dr Royal Raymond Rife ). Γιατί η φάμπρικα του πόνου, η παραπληροφόρηση (τι είναι τελικά το AIDS;) και η επινόηση ασθενειών (τι θα'λεγες για λίγη Ψυχιατρική με άφθονο χαπάκωμα;) είναι ιδιαίτερα επικερδής, αλλά και χρήσιμη για τον έλεγχο των πληθυσμών!
 Πηγές ενέργειας επαναστατικές και με ασσύλληπτες προεκτάσεις για την εκτόξευση του ανθρώπου σε ύψη εξέλιξης και τεχνολογίας απελευθέρωσης (τι θα πει ελεύθερη ενέργεια  και ποιο ήταν το όραμα του μεγάλου Νίκολα Τέσλα), που ωστόσο παραποιούνται, θάβονται και αποσιωπούνται συστηματικά και με ζήλο! Κι εξαρτώμαστε ακόμη από παρωχημένα, ρυπογόνα, πρωτόγονα ενεργειακά τέλματα σαν το πετρέλαιο.

Και τα ερωτήματα είναι αδυσώπητα και συγχρόνως ραπίσματα στην ανθρώπινη ευπιστία και μονολιθικότητα:
 Ποιοι είναι αυτοί (κάτι, ας πούμε, σαν τις συντεχνίες που ανακαλύπτει παντού η εγχώρια κυβέρνηση των νεο-κοτζαμπάσηδων, αλλά σε πλανητική κλίμακα και με πραγματικά απειλητική υπόσταση) που θέλουν τον άνθρωπο μονίμως σκυφτό; Κι αμαθή, στάσιμο, αποπροσανατολισμένο, υποσιτιζόμενο κολλήγο αντί εργαζόμενο με αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα; Γιατί η ελεύθερη σκέψη (ακόμα και μέσα σε υποτιθέμενες επαναστατικές οργανώσεις και σέχτες, στο όνομα του "λαού"-μονίμως κασίδη) και η αυθεντική διάθεση για αγωνιστικότητα και διεκδικήσεις, λοιδορούνται-δαιμονοποιούνται-ποινικοποιούνται-καταστέλλονται; Γιατί ολόκληροι πληθυσμοί σε πάρα μα πάρα πολλές περιοχές του πλανήτη εγκαταλείπονται σ'ένα αργό θάνατο λόγω υγειονομικής ανυπαρξίας και σκόπιμα αφημένων να εξαπλώνονται επιδημικών ασθενειών (δες: Οι φτωχοί πλήττονται προνομιακά από κάθε είδους λοιμώξεις), ακόμα και μη πρόσβασης σε απαραίτητα για την επιβίωση αγαθά όπως το καθαρό πόσιμο νερό; Ή λόγω της προκαλούμενης από την "αναπτυγμένη" Δύση φριχτής ένδειας ...

Και τι στ'ανάθεμα επιδιώκουν αυτά τα χωρίς διακριτικά και σε μεγάλα ύψη αεροπλάνα, που από το 1998 αδιάλειπτα και ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ (διαβάστε και τις επίσημες κυβερνητικές ανακοινώσεις των ΗΠΑ και της Αγγλίας, σε μορφή PDF 128 σελίδων, όσοι γνωρίζετε αγγλικά ) και για τον τελευταίο εθελότυφλο, ψεκάζουν (δες εδώ κι εδώστα αγγλικά, από δορυφόρους) με οξείδια βαριών μετάλλων, όπως τα επικίνδυνα και καρκινογόνα βάριο και αλουμίνιο, βιολογικούς παράγοντες και αποδομητικά στοιχεία, σε ολόκληρη σχεδόν την κατοικημένη γη! Έξαρση σε αλλεργίες, προβλήματα στο ανοσοποιητικό σύστημα, άσθμα, ανεξήγητη χρόνια κόπωση, ερυθυματώδης λύκος, υπέρταση, σκλήρυνση κατά πλάκας, έρπη, Αλτζχάιμερ κλπ. Άρρωστοι πληθυσμοί ελέγχονται και χειραγωγούνται ακόμα πιο εύκολα...

Ποιοι λοιπόν θεωρούν την ανθρωπότητα υποχείριό τους, παιχνίδι σαν τα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια σε ένα αυστηρά ιδιωτικό λούνα παρκ; Και τι είδους συμφέροντα εξυπηρετούνται σε σκοτεινές "κουβεντούλες" μέσα σε πολυτελείς επαύλεις και σε "υπόγειες συναγωγές" απρόσιτες για το κώμα της κοινής γνώμης;

Αν οι άνθρωποι ήξεραν ίσως τις κρυφές ατζέντες πίσω από κρυφές ατζέντες, το μέγεθος της διαταραχής και ψυχικού ελείμματος αυτών που τους κυβερνούν και των εντολέων τους, θα ούρλιαζαν πιθανώς από τρόμο!

Κατά τ'άλλα οι Δίδυμοι Πύργοι έπεσαν από το δαιμόνιο σχέδιο του μακαρίτη Μπιν Λάντεν που διέλυσε τις πιο στιβαρές υπηρεσίες ασφαλείας του πλανήτη, οι γενετικά τροποποιημένες ποικιλίες (δες: η μάστιγα των μεταλλαγμένων τροφίμων) αποτελούν τη διατροφική λύση για τον πλανήτη και οι καλλιέργειες με παραδοσιακούς σπόρους οφείλουν να είναι παράνομες και επισύρουν αυστηρότατες ποινές (δες ξανά: θρίαμβος της Monsanto και των διατροφικών βομβών!)

Το απαύγασμα της "λογικής" του σύγχρονου κόσμου και του πολιτισ...δυσκολεύομαι να προφέρω πια αυτή τη λέξη!

Κι εγώ δεν είμαι Ο Ένοικος... αλλά ο Λουδοβίκος της Γαλλίας! Φτάνει να το επαναλαμβάνω μεθοδικά, υπνωτικά, επίμονα μέχρι στο τέλος να πειστεί ο συρφετός της κοινής γνώμης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου