ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Αμέτοχοι...ξεκινήστε την Επανάστασή σας από εδώ. Όλα τα άλλα μετά, θα ακολουθήσουν...



 

Ο κόσμος των ονείρων τους !



Η τηλεόραση, το κατ' εξοχήν μέσο που περνάει την προπαγάνδα στα μυαλά των ανθρώπων, αρχίζει και ξεπερνάει επικίνδυνα τα όρια. Το κάθε τι στρεβλό πλασάρεται ως απολύτως φυσιολογικό και μάλιστα επαναστατικό! Αντί-αισθητική, καρακιτσαριό και παραπληροφόρηση αποπροσανατολίζουν τους πολίτες από τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα.

Η μία εκπομπή συναγωνίζεται την άλλη ως προς το ποια θα χαρακτηριστεί «προοδευτικότερη».
Σκεφτείτε προσεκτικά φίλοι και φίλες μας: Είναι δυνατόν τα talk show και οι «δημοσιογραφικές» εκπομπές μεγάλων καναλιών να παρουσιάζουν την αλήθεια, την στιγμή που εξαρτώνται πλήρως από το σύστημα, το οποίο επιθυμεί μια κοινωνία αχταρμά, όπου δεν θα υπάρχει απολύτως καμία συνεννόηση, παρά ο καθένας θα «ουρλιάζει» σε σχέση με δήθεν ανησυχίες του, προσπαθώντας να βγάλει το μάτι του άλλου;

Ποιος από τους «προοδευτικούς» μεγάλο-τηλεπαρουσιαστές καταγγέλλει ανοιχτά την «λαμογιά» των οικονομικών και βασιλικών οίκων του πλανήτη που κατέχουν το 95% του παγκόσμιου πλούτου, προκαλώντας την φτώχεια και την ανέχεια; Κανείς, αφού αμέσως θα χάσουν την δουλεία τους από τους εκπροσώπους των εκπροσώπων αυτών που έχουν συγκεντρώσει τον πλούτο! Στην σημερινή εποχή μόνο όποιος λέει ψέματα πληρώνεται αδρά, ενώ όποιος λέει αλήθεια βάζει και από την τσέπη του, λαμβάνοντας μάλιστα την ταμπέλα του γραφικού από τους υπαλλήλους των παγκοσμιοποιητών και εκείνους που τους εισακούν!

Η αλήθεια λέγεται με απλά λόγια. Όταν κάποιος γνωρίζει κάτι πραγματικά, είναι σε θέση να το εξηγήσει σύντομα και περιεκτικά. Αντίθετα η πολυλογία φανερώνει άγνοια και σκοπιμότητα. Το ψέμα επαναλαμβάνεται με μακροσκελείς «αναλύσεις», προκειμένου να πείσει! Η αλήθεια περιμένει υπομονετικά στην γωνίτσα της, τον φιλότιμο ερευνητή να την αναζητήσει και να την βγάλει στο φως! Να την δουν, όσοι μπορούν και θέλουν να την αντικρύσουν!

Όσο για τους υπόλοιπους: Καλόν ύπνο αδέρφια στον κόσμο των ονείρων τους!


Από ΠΥΓΜΗ. gr μέσω ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΩΡΑ 






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου