ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

ΕΝΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ -Ένα πολυπλόκαμο λόμπι ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ που αγκαλιάζει ασφυχτικά την ανθρωπότητα




Ομιλία του διάσημου Γερμανού γιατρού δρ. RATH στην Αθήνα 30/4/2012, όπου μιλάει για τη γέννηση του φαρμακευτικού καρτέλ και της χημικής "βιομηχανίας του πόνου", το πατεντάρισμα από τις εταιρείες-κολοσσούς της γνώσης που έκλεψαν από τη φύση, τις απόπειρές τους να κατακτήσουν τον κόσμο με και χωρίς όπλα κι άλλα ιστορικά (πχ τα χημικά αέρια του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου που τόσο ενδιαφέροντα βρήκαν οι εταιρείες, τη συνεργασία των εταιρειών με τους ναζί, το αληθινό προσωπο της "Ευρώπης των Βρυξελλών", η στοχευμένη φτωχοποίηση των πληθυσμών, η διαπλοκή των φαρμακευτικών εταιρειών με τους ηγέτες του σήμερα κ.ά.) και γενικά πολύ ενδιαφέροντα. 
Ένα πολυπλόκαμο λόμπι ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ που αγκαλιάζει ασφυχτικά την ανθρωπότητα...(π.χ. απ'όσα ακούγονται στο βίντεο: "Η θανάσιμη επικινδυνότητα αρκετών εκ των χημικών-συνθετικών πατενταρισμένων "φαρμάκων" που  συνταγογραφούνται, είναι στην κυκλοφορία και λαμβάνονται από τους ανθρώπους, η εφεύρεση από το καρτέλ νέων συνθετικών ουσιών για το σώμα που είναι τοξικές για τα κύτταρα, φάρμακα που ΔΕΝ θεραπεύουν ΑΛΛΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΓΟΡΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ..!Στον αντίποδα; "ΦΥΣΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ που έχουν επιστημονική βάση, σύμφωνα με το μηχανισμό αυτορύθμισης των μορίων των κυττάρων!!"
 Δεν είναι τυχαίο ότι οι πατέρες του φαρμακευτικού καρτέλ, έφθασαν -και φτάνουν- σε βαθιά γεράματα γιατί είχαν και έχουν ομοιοπαθητικούς θεραπευτές και δε χρησιμοποιούσαν χημικά σκευάσματα...)
Ο αντίπαλος της αρμονικής ζωής των ανθρώπων έχει πάντα ονόματα (και ασύλληπτα κέρδη) και δεν είναι απρόσωπος!



" Ποιος ο ρόλος των καρτέλ των φαρμάκων και του πετρελαίου. Η προσπάθεια τους να κατακτήσουν την Ευρώπη και τον κόσμο στο 1ο και 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Οι αποδείξεις. Οι ναζιστικές καταβολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης των Βρυξελλών και η τρίτη προσπάθεια του καρτέλ να κατακτήσει την Ευρώπη και τον κόσμο. Ο έλεγχος της υγείας και της ενέργειας. Η νέα μετάβαση και πως μπορούν οι λαοί να ανατρέψουν τα σχέδια τους. Η Ελλάδα. "

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου