ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: GAP τα εργασιακά κάτεργα της βιομηχανίας τής μόδας

"Το εργατικό κόστος ενός κουστουμιού στην Αμερική είναι 7.47 δολλάρια ενώ στο Μπαγκλαντές μόνο 0.22 σέντ(!!!) Ένα σακάκι denim 13.72 δολ. και 4.70 αντίστοιχα επίσης. Οι οικογένειες στο Μπαγκλαντές θρηνούν μέχρι τώρα 1300 θύματα στα κάτεργα των μεγάλων πολυεθνικών της μόδας και του ρουχισμού..."
Καταναλωτή της "πολιτισμένης" Δύσης, πότε θα δώσεις σημασία στο γεγονός ότι οι αγαπημένες σου μοδάτες φίρμες (με τα trendy προϊόντα τους, όπως σ'αρέσει συχνά να αποκαλείς) είναι υπεύθυνες για τις απίστευτες κακουχίες πάρα πολλών ανθρώπων. Ακόμα ΚΑΙ ΜΙΚΡΩΝ-ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ σε μια κατάσταση αποτροπιαστική, που έχει να κάνει με μια σύγχρονη μορφή μισθωτής δουλείας (αν λέγονται μισθοί τα ψίχουλα των ατέλειωτων ωρών εξοντωτικής εκμετάλλευσης) σε άθλιες φάμπρικες..! ΓΥΡΙΣΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΕΙΣΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ!

Το παρακάτω, λοιπόν, άρθρο το διαβάσαμε στο Indymedia Athens

  • GAP τά εργασιακά κάτεργα τής βιομηχανίας τής μόδας

Gap,Wal-mart, benetton, adidas, zara, mark&spencer: φίρμες μιάς βιομηχανίας μόδας που σκοτώνει. GAP η χειρότερη εταιρεία για το 2014.


Ψηφοφορία για την GAP τή χειρότερη εταιρεία των βραβείων Public Eye του έτους 2014

Εργάτες έκαψαν στις 3 δεκεμβρίου εργοστάσιο πού προμηθεύει με ρούχα τις φίρμες GAP , Wal-mart, Marks & Spencer, Zara και άλλες μετά την δολοφονία ενός εργάτη από την αστυνομία στη διάρκεια μιάς διαδήλωσης.Οί διαδηλωτές προξένησαν ζημιά 100 εκατ δολ.στήν GAP και είναι η δεύτερη πυρπόληση μέσα σε δυό μήνες.
17 Δεκεμβρίου 2013

Η Gap έχει προταθεί για τα Βραβεία 2014 τής Public Eye -ένα βραβείο-χρίσμα ντροπής και αίσχους πού δίνεται κάθε χρόνο και βαραίνει τις εταιρείες με τή χειρότερη κοινωνική ευθύνη –για φέτος προτείνεται η GAP πού εξ αιτίας της αδιαφορίας της διακινδυνεύει και άλλες ζωές εργαζομένων στο τομέα του ρουχισμού στο Μπαγκλαντές.

Ψηφίστε για Gap τώρα

Μετά την καταστροφή Rana Plaza στο Μπαγκλαντές πού σκότωσε πάνω από 1.100 άτομα , κυρίως γυναίκες εργαζόμενες στο ρoυχισμό, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο απαίτησαν από τις φίρμες ένδυσης νά αλλάξουν πολιτική για να βεβαιωθούν ότι μια τέτοια καταστροφή δεν θα συμβεί ξανά.

Ως αποτέλεσμα, πάνω από 100 εταιρείες εντάχθηκαν στην Ασφάλεια Accord του Μπαγκλαντές - ένα έργο ορόσημο, συγκεντρώνοντας τίς εμπορικές φίρμες, τα εργοστάσια τών επιχειρήσεων, τα συνδικάτα τις ενώσεις σωματείων και τίς ΜΚΟ στο τραπέζι μιάς συμφωνίας πού τερματίζει τις τρομερά ανασφαλείς συνθήκες τών εργοστασίων και τη διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας. Στό επίκεντρο της συμφωνίας είναι η δέσμευση των εταιρειών να πληρώνουν για τις ανακαινίσεις και τις επισκευές που απαιτούνται για να κάνουν τά κτίρια τών εργοστασίων στο Μπανγκλαντές ασφαλή. Η συμφωνία αυτή θα σώσει ζωές.

Αλλά ή Gap δεν συμμετέχει στη συμφωνία αυτή και...
ξεκινά το δικό της σχέδιο τό οποίο αποκαλούν «Συμμαχία για την ασφάλεια των εργαζομένων στο Μπαγκλαντές". Ενώ το σχέδιό τους ακούγεται μεγάλο, είναι ακριβώς μια από τα ίδιες εταιρικές απάτες του παρελθόντος πού κυριαρχείται από εθελοντικά μέτρα που έχουν σαφώς αποδειχθεί ότι έχουν αποτύχει στην καταστροφή Rana Plaza.

Στο σχέδιο της Gap τα αποτελέσματα των ελέγχων δεν θα πρέπει να δημοσιοποιούνται, ώστε να μην μπορούν να επαληθευθούν, δεν είναι νομικά δεσμευτικά, έτσι δεν υπάρχει καμία εγγύηση για κάτι θα αλλάξει στην πραγματικότητα, και αποκλείει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εκπροσώπους των εργαζομένων οι οποίοι θα πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο κάθε σχεδίου για να κάνουν τα εργοστάσια ασφαλή. Το σχέδιό τους αφήνει τους δικούς τους εργαζόμενους σε κίνδυνο και υπονομεύει την πρωτοποριακή συμφωνία ασφάλειας των εργαζομένων στο Μπαγκλαντές .

Η Gap έχει υποκαταστήσει μια στρατηγική δημοσιότητας γεμάτη υποκρισία και περιφρόνηση για τα δικαιώματα και την ασφάλεια των εργαζομένων και αφήνει τις ζωές χιλιάδων εργαζομένων σε κίνδυνο

Στο Μπανγλαντές τά 2.000 εργοστάσιά της απασχολούν χιλλιάδες εργαζόμενους στην πλειοψηφια τους γυναίκες με μισθούς πείνας την ώρα πού το 2012 η συγκεκριμένη εταιρεία GAP δήλωσε κέρδη 1 δις.δολλάρια.Ο ετήσιος μισθός του προέδρου της GAP έφθασε το αστρονομικό ποσό των 4 εκατ.δολλαρίων!

Το 2007 ή GAP είχε δηλώσει τζίρο 15.9 δις δολλάρια στα 3.100 καταστήματα της σε όλο το κόσμο

Στις 12 Οκτώβρη του '13 Καναδός ανεξάρτητος δημοσιογράφος τρύπωσε κρυφά σε ένα εργοστάσιο και πήρε συνέντευξη από ένα 9χρονο παιδί πού δούλευε 10 ώρες την ημέρα για 25 δολ τον μήνα χωρίς ρεπό ή διακοπές και με απαγόρευση να αρωστήσει αλλιώς θα απολυθεί.Το εργοστάσιο-κολαστήριο ήταν αίθριο χωρίς παράθυρα και με μια μικρή τουαλέτα κοινή για άνδρες γυναίκες και παιδιά.Η ίδια κατάσταση επικρατεί σε όλα τά εργοστάσια με παιδιά 9-12 χρονών να δουλεύουν ακατάπαυστα με αποτέλεσμα αρκετά να αρρωσταίνουν βαριά.Γυναίκες σε εγκυμοσύνη αναγκάζονται να δουλεύουν 100 ώρες την βδομάδα με μισθούς πείνας με την εξουθένωση να ωδηγεί σε αποβολές ενώ αναφέρονται καθημερινά και ξυλοδαρμοί και απειλές απόλυσης.Οί εργάτες-εργάτισσες μένουν σε πρωτόγονα ξενοδοχεία πολλά χωρίς τουαλέττα ή κρεβάτια με τις ασθένειες να θερίζουν.

Και στη Καμπότζη οί 300.000 εργάτες-σσες πού δουλεύουν στην GAP και στην ADIDAS πληρώνονται με 1 δολ. την μέρα για να βοηθήσουν τις οικογενειες στα χωριά τους πού ζούν με μισό σέντ την ημέρα!

Η GAP,OLDNAVY,WAL-MART,ZARA,ADIDAS,MARK&SPENCER,BENETTON,H&M,OUTFITTERS, καί άλλες φίρμες πού προμηθεύουν τον καναδά την αμερική τη κίνα και την ευρώπη είναι εγκληματικές πολυεθνικές συμμορίες ,έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται και όχι σαν κατασκευαστές ρούχων.Τά αστρονομικά κέρδη τους έχουν το χρίσμα του αίματος από χιλλιάδες εργάτες πού χάθηκαν και χάνονται στα τεράστια εργοστάσια-στρατόπεδα,τά ρούχα πού παρελαύνουν στις λαμπερές βιτρίνες των καταστημάτων και στο χρηματιστήριο της μόδας μυρίζουν αίμα και αρρώστια από τά εκατοντάδες κατεστραμένα παιδικά δάκτυλα πού ράβουν ακατάπαυστα το παγκόσμιο ρούχο φίρμας πού ντύνεται η βιομηχανία της μόδας.

Πίσω από τίς "μοντέρνες" καί "εξυπνες" διαφημίσεις τών εταιρειών αυτών κρύβεται ένα αποτρόπαιο έγκλημα, τά εργασιακά κάτεργα τού Μπανγλαντές είναι ό πιό κραυγαλέος μάρτυρας ενός παγκόσμιου σχεδίου τών πολυεθνικών πού χωρίζει λαούς καί χώρες σέ ειδικές οικονομικές ζώνες σκλαβοποίησης πάντα "γιά τό καλό μας" όπως λέει τό Bloomberg...

Tά στρατόπεδα συγκέντρωσης εργατών στο Μπανγκλαντές και Καμπότζη μόνο μέ τά χιτλερικά στρατόπεδα τής "εργασίας πού απελευθερώνει" μοιάζουν, με το κράτος να διευκολύνει τις εταιρείες ρούχων καί ταυτόχρονα να σπρώχνει τους μικρούς επαγγελματίες τους αγρότες και τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις στον αφανισμό και την υποδουλωσή τους στο δόγμα των πολυεθνικών.

Το εργατικό κόστος ενός κουστουμιού στην αμερική είναι 7.47 δολλάρια ενώ στο Μπαγκλαντές μόνο 0.22 σέντ(!!!) Ένα σακάκι denim 13.72 δολ. και 4.70 αντίστοιχα επίσης.Οι οικογένειες στο Μπαγκλαντές θρηνούν μέχρι τώρα 1300 θύματα στα κάτεργα των μεγάλων πολυεθνικών της μόδας και του ρουχισμού και ένα είναι σίγουρο ότι πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά για την βελτίωση της ζωής τών εργατών όπως την παροχή αξιοπρεπών μισθών στο Μπανγκλαντές αλλά και στην Καμπότζη.Η κατακραυγή και το μπουκοτάζ εναντίον της GAP πού έχει γκρεμίσει τελευταία τις πωλήσεις και τις μετοχές της στο χρηματιστήριο είναι μια αρχή για να διαπιστώσει ή ίδια και άλλες εταιρείες όπως η Beneton η adidas και η Wallmart, ότι δεν μπορούν να θησαυρίζουν εξοντώνοντας λαούς δέν μπορούν να χτίζουν τήν λαμπερή βαβέλ τής μόδας πάνω στά πτώματα τών εργατών-τριών τού Μπανγκλαντές καί τής Καμπότζης .


Ψηφοφορία για την Gap για τή χειρότερη εταιρεία της χρονιάς τώρα

To διαβάσαμε στο: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1508881

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου