ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

ΔΙΤΤΑΝΘΡΙΚΗ ΣΟΔΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ - Η περίπτωση του δρ Simoncini


 Ο δρ Simoncini, ο οποίος είναι ογκολόγος (ειδικός στον καρκίνο), απομακρύνθηκε από την ιατρική κοινότητα, όταν αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει συμβατικές μεθόδους θεραπείας του καρκίνου και αντί του όξινου ανθρακικού νατρίου.
Αυτό, παρά το γεγονός ότι είναι σε θέση να αποδείξει ότι το 99 τοις εκατό του καρκίνου του μαστού και της ουροδόχου κύστης μπορεί να θεραπευθεί σε μόλις έξι ημέρες, χωρίς την χρήση χειρουργικής επέμβασης, χημειοθεραπείας ή ακτινοβολίας, χρησιμοποιώντας απλά μια τοπική συσκευή διείσδυσης (όπως καθετήρα) για να βάλει το διττανθρακικό νάτριο άμεσα με την μολυσμένη περιοχή στον ιστό του μαστού ή στην ουροδόχο κύστη σας!

Στο βιβλίο του «Κερδίζοντας τον πόλεμο με τον Καρκίνο», ο δρ Sircus γράφει:
«Το όξινο ανθρακικό νάτριο είναι η γρηγορότερη μέθοδος για να την επιστροφή της αλκαλικότητας του σώματος σε κανονικά επίπεδα. Το όξινο ανθρακικό είναι ανόργανο, πολύ αλκαλικό και όπως και άλλες ορυκτές ουσίες, στηρίζει έναν μεγάλο αριθμό βιολογικών λειτουργιών.
Το όξινο ανθρακικό νάτριο συμβαίνει να είναι ένα από τα πιο χρήσιμα φάρμακά μας επειδή η αλκαλική φυσιολογία είναι θεμελιώδους σημασίας για την ζωή και την υγεία».
Πολλές χημειοθεραπείες πράγματι περιλαμβάνουν σόδα για την προστασία των νεφρών του ασθενούς, την καρδιά και του νευρικού συστήματος. Έχει ειπωθεί ότι η χημειοθεραπεία χωρίς την ταυτόχρονη χορήγηση σόδας θα μπορούσε ενδεχομένως να σας σκοτώσει επί τόπου.



Aποσπάσματα κι από άρθρο του terra papers (Sodium Bicarbonate Η Διττανθρακική σόδα θεραπεύει τον καρκίνο): Ο καρκίνος είναι ένας μύκητας και αυτό αναφέρεται στα ευρήματα δύο Βρετανών επιστημόνων και ερευνητών, του καθηγητή Gerry Potter της Cancer Drug Discovery Group και του καθηγητή Dan Burke. Ο συνδυασμός τωνευρημάτων τους αποκαλύπτει τα εξής:

*Τα καρκινικά κύτταρα έχουν ένα μοναδικό «βιοδείκτη» που τα φυσιολογικά κύτταρα δεν έχουν, ένα ένζυμο που ονομάζεται CYP1B1 (προφέρεται sip-one-bee-one). Τα ένζυμα είναι πρωτεΐνες που «καταλύουν», αυξάνουν τον ρυθμό των χημικών αντιδράσεων.
*Το ένζυμο CYP1B1, αλλάζει τη χημική δομή κάποιων που ονομάζονται salvestrols και βρίσκονται φυσικά σε πολλά φρούτα και λαχανικά. Αυτή η χημική αλλαγή μετατρέπει τις salvestrols σε ένα παράγοντα που σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα, αλλά δεν βλάπτει τα υγιή κύτταρα.
*Ο συγχρονισμός είναι τέλειος. Το ένζυμο CYP1B1, εμφανίζεται μόνο σε καρκινικά κύτταρα και αντιδρά με τα salvestrols που βρίσκονται στα φρούτα και τα λαχανικά για να δημιουργήσουν μια χημική ουσία που σκοτώνει μόνο τα καρκινικά κύτταρα.
*Αλλά εδώ είναι το σημείο που ταυτίζει τον καρκίνο με τον μύκητα. Τα Salvestrols είναι ένα φυσικό αμυντικό σύστημα των οπωροκηπευτικών που τα προστατεύει από μυκητολογικές προσβολές και γι ‘αυτό μπορείτε να τα βρείτε μόνο στα είδη που υπόκεινται σε βλάβες από μύκητα, όπως είναι οι φράουλες, τα βατόμουρα, τα σμέουρα, τα σταφύλια, τα φραγκοστάφυλα, τα κόκκινα φραγκοστάφυλα, τα βατόμουρα, τα βακκίνια, τα μήλα, τα αχλάδια, τα πράσινα λαχανικά (ειδικά οι οικογένειες των μπρόκολων και των λαχάνων), οι αγκινάρες, οι κόκκινες και οι κίτρινες πιπεριές, το αβοκάντο, το κάρδαμο, τα σπαράγγια και οι μελιτζάνες.
*Επίσης, τα καρτέλ των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών και βιοτεχνολογιών (Big Pharma / Big Biotech), γνωρίζουν όλα αυτά και έχουν κάνει δύο σημαντικά πράγματα για να υπονομεύσουν αυτήν την φυσική άμυνα από την επίθεση μυκήτων που δεν είναι άλλος από τον καρκίνο.

1. Η χημική ουσία των μυκητοκτόνων ψεκασμών που χρησιμοποιείται στην σύγχρονη γεωργία σκοτώνει τους μύκητες τεχνητά και αυτό σημαίνει ότι τα φυτά και οι καλλιέργειες δεν ενεργοποιούν την δική τους άμυνα για την παραγωγή των salvestrols. Μπορείτε να τα βρείτε στις μέρες μας, μόνο σε βιολογικά τρόφιμα, σε οποιανδήποτε ποσότητα.
2. Τα μυκητοκτόνα που χρησιμοποιούνται ευρέως, είναι πολύ ισχυροί αναστολείς της CYP1B1 και έτσι αν έχετε φάει αρκετά χημικά παραγόμενα τρόφιμα, δεν θα έχει σημασία πόσα salvestrols καταναλώνετε αφού δεν θα ενεργοποιηθούν ως παράγοντες καταστροφής του καρκίνου, όπως έχουν σχεδιαστεί να είναι.

Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, αλλά προέκυψε μετά από λεπτομερείς υπολογισμούς , όπως ήταν και είναι, οι προσπάθειες των «οικογενειών» αυτών για καταστροφή του Tullio Simoncini. Οι «οικογένειες» αυτές λοιπόν, θέλουν οι άνθρωποι να πεθαίνουν από καρκίνο, όχι να θεραπεύονται. Είναι διανοητικά και συναισθηματικά άρρωστες, όπως αντιλαμβάνεστε και βλέπουν τους ανθρώπους ως πρόβατα και βοοειδή.
Δεν τους νοιάζει πόση αγωνία, πόσο πόνο και θάνατο προκαλεί η χειραγώγηση τους αυτή – από την παράλογη οπτική γωνία που το βλέπουν ισχύει να είναι, όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο. Και αυτοί οι άνθρωποι είναι παράφρονες.

Αλλά ο Simoncini αρνείται να λυγίσει και συνεχίζει να κάνει εκστρατεία για το τι έχει δει να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για τον καρκίνο, ενώ παράλληλα, στον «πραγματικό» κόσμο, ο αριθμός των θανάτων από καρκίνο συνεχίζει αδιάκοπα την ανοδική του πορεία λόγω των θεραπειών που λειτουργούν βασιζόμενες σε υποθέσεις που δεν είναι αληθείς.

Είναι πράγματι μια τρελή, τρελή κοινωνία, αλλά από τη σκοπιά των «οικογενειών» αυτών, είναι γραφτό να γίνει. Δόξα τω Θεώ για τους θαρραλέους και αφοσιωμένους ανθρώπους σαν τον Tullio Simoncini. Χρειαζόμαστε περισσότερους σαν κι αυτόν – και γρήγορα.

Τι μεγάλη κι έντονη αντίθεση που είναι με εκείνους που υπηρετούν το ιατρικό κατεστημένο. Όταν ο Simoncini μίλησε στην κλινική Shen πριν από λίγες εβδομάδες, ορισμένοι γιατροί της περιοχής τον προϋπάντησαν, γελοιοποιώντας και χλευάζοντας τις απόψεις του.
Είχαν προσκληθεί στην ομιλία του, η οποία προφανώς θα είχε τεράστιο δυνητικό όφελος για τους ασθενείς τους. Είχαν κρατηθεί γι αυτούς θέσεις, για να έρθουν να ακούσουν τον Simoncini που θα τους έλεγε από πρώτο χέρι αυτά που γνώριζε δίνοντας τους και την ευκαιρία να υποβάλουν οποιεσδήποτε ερωτήσεις.
Τι συνέβη; Φυσικά και δεν ήρθαν ποτέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου