ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 6 Απριλίου 2014

Κατά τ'άλλα βγαίνουμε στις αγορές! "Κατάντησαν την Ελλάδα χώρα τριτοκοσμική και τους μαθητές της ζητιάνους"

Σχόλια δικό μας(κάτι σαν συνοδευτικές ατάκες του παρακάτω άρθρου): "ο εφιάλτης του success story μιας δολοφονικής "κηδεμονίας", η ελεημοσύνη των θείων από την Αμερική για τα παιδιά των ιθαγενών της ευρωπαϊκής Ουγκάντας και το υπνο-story μιας εκλογονανουρισμένης κοινωνίας...
 " Ποιος φιλοελεήμων θα υιοθετήσει αυτή τη διακονιάρα χώρα που κινδυνεύει θανάσιμα από τις κακουχίες μιας αποτροπιαστικής ένδειας αλλά οι εκπορνευτές της σκοπεύουν να τη βγάλουν πολυεξαπατημένη, ρακένδυτη και ξυπόλυτη στο "κλαρί" των "αγορών"; "

Κατάντησαν την Ελλάδα χώρα τριτοκοσμική και τους μαθητές της ζητιάνους

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη


Μετά τις δωρεές σε τρόφιμα από το γνωστό «Ίδρυμα Νιάρχου» σε μαθητές σχολείων φτωχών και υποβαθμισμένων περιοχών της χώρας μας, ένα νέο φιλόδοξο «πρόγραμμα» έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η χώρα μας ζει πλέον τριτοκοσμικές καταστάσεις και η οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση των Ελλήνων εργαζομένων, προκαλεί τον «οίκτο» κάποιων Ελληνοαμερικανικών Οργανώσεων, από τους διαχρονικούς και βασικούς συνομιλητές των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων 40 χρόνων και όχι μόνο.

Οι εμπνευστές μάλιστα του «προγράμματος» του έδωσαν τον ταπεινωτικό τίτλο «Υιοθέτησε-Ένα-Ελληνικό-Σχολείο» θεωρώντας, προφανώς, ότι τα ελληνικά σχολεία με τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σ’ αυτά, έχουν μείνει «ορφανά» καθώς τυγχάνουν όλο και μικρότερης κρατικής μέριμνας.

Ήδη, ένα δημοτικό σχολείο ζήτησε και πήρε τη βοήθεια των 500 ευρώ για πετρέλαιο, ενώ Ενώσεις Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, όπως αυτός του Δήμου Αχαρνών όπου μοιράζονται και γεύματα στους μαθητές από το «Ίδρυμα Νιάρχου», αιτήθηκαν της σχετικής οικονομικής βοήθειας που ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 500 ευρώ για κάθε ένα από τα 15 σχολεία που θα ενταχθούν στο πρόγραμμα. Αναμένεται συνέλευση των Συλλόγων των σχολείων για το αν θα αποδεχτούν τη «βοήθεια» ή όχι.

Εν ολίγοις, με 500 ευρώ, νομίζουν οι Ελληνοαμερικάνοι πως μπορούν να εξαγοράσουν την αξιοπρέπεια, το φιλότιμο και την περηφάνια των μαθητών και των γονιών τους, δίνοντας άλλοθι στην καταστροφική πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Οι κυβερνώντες, τούτη την εποχή, αντί να παρέχουν αυτά που οφείλουν στους πολίτες της χώρας μας, έχουν στο νου τους να σώσουν τις τράπεζες, να «φρεσκάρουν» τα ευρωπαϊκά γάλατα των 10 ημερών, να ξεζουμίζουν με φόρους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, να κλείνουν νοσοκομεία, να κόβουν φάρμακα και ιατρικές εξετάσεις, να απολύουν και να «διαθέτουν», να συνομιλούν φιλικά με νεοναζί, να ξυλοκοπούν απεργούς και απολυμένους, να στέλνουν 7 στους δέκα νέους στην ανεργία, να βρίζονται μέσα στη Βουλή αποδεικνύοντας ότι την έχουν κυριολεκτικά χ#σμ@ν&, να μοιράζουν μέσω ΜΚΟ εκατομμύρια σε γνωστούς και φίλους και να ευχαριστούν τον καθένα που προσφέρει χτένες και καθρεφτάκια των 500 ευρώ στους ντόπιους ιθαγενείς

Ίσως να πιστεύουν πως έτσι οι σημερινοί μαθητές, σαν θα μεγαλώσουν, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους πραγματικούς στόχους κάθε τέτοιου είδους προγράμματος και βοήθειας. Λες και τα 500 ευρώ θα δώσουν λύση στο πρόβλημα!


Στάχτη στα μάτια είναι μόνο και προσπάθεια μετατροπής των φτωχών ανθρώπων σε ζητιάνους ώστε να μην υψώσουν το χέρι τους σχηματίζοντας τη γροθιά της απαίτησης και του αγώνα, αλλά να το απλώσουν με την παλάμη μισάνοιχτη, σε κάθε «ανιδιοτελή» χορηγό που θα τους πετάξει λίγα ψίχουλα περιφρόνησης.

Παρακάτω, ακολουθεί μια σύντομη πληροφόρηση για τους εμπνευστές και τους σκοπούς του προγράμματος της «Υιοθεσίας». Άραγε, πόσο περήφανοι να νιώθουν οι κύριοι της κυβέρνησης γι’ αυτή την κατάντια και πόσο περήφανοι νιώθουμε και όλοι εμείς που δεν τους διώξαμε από χτες;

«Μια πρωτοβουλία που δημιουργήθηκε από μια 17χρονη Ελληνοαμερικανίδα έχει ως στόχο να βοηθήσει τα παιδιά και τα σχολεία της Ελλάδας που έχουν επηρεαστεί από την οικονομική κρίση.
Την ιδέα για την δημιουργία του «Υιοθέτησε-Ένα-Ελληνικό-Σχολείο» εμπνεύστηκε η Ευγενία Κακαδιάρη φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Houston και μέλος του Hellenic Cultural Center of the Southwest (http://www.hcc-sw.org/index.php/projects/adopt-a-greek-school)
Στόχος του προγράμματος είναι να βοηθηθούν τα ελληνικά σχολεία που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα με κεφάλαια που συγκεντρώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες από φυσικά πρόσωπα και οργανώσεις.
Τα ελληνικά σχολεία που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα θα μπορούν να κάνουν αίτηση για χρηματοδότηση χρησιμοποιώντας μια απλή εφαρμογή, με το συμβούλιο των γονέων ή το σύλλογο των μαθητών του σχολείου να συμπληρώνει την αίτηση με τις βασικές ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν. Για να εξασφαλίσουν την αποτελεσματική χρήση των χρημάτων, οι οργανισμοί των σχολείων είναι υποχρεωμένοι να δημοσιεύουν τι τους δόθηκε και από ποιόν.»
Πιστεύω πως ότι περισσότερο και να πει κάποιος είναι περιττό…


Το διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου