ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Το αποτυχημένο παντού πείραμα της ιδιωτικοποίησης του νερού και ο ρόλος των Aρχών στο "βασίλειο της ανάπτυξης"



Σχόλια δικά μας: α) Οι ερωτήσεις που θέτει ο αρθρογράφος του παρακάτω άρθρου, στη δεύτερη παράγραφο, εκφράζουν όντως την απορία του επί των συγκεκριμένων πραγμάτων ή είναι ρητορικές;
β) Η καταστροφή των υποδομών και η υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών υδροδότησης, σε συνδυασμό με την αστρονομική αύξηση των τιμών, σε όποιο μέρος του κόσμου (από αμερικανική ήπειρο κι ευρώπη έως Ασία) υπήρξαν τέτοιες ιδιωτικοποιήσεις, κατά πόσο άραγε αποτελούν γνωστά στοιχεία για το κοινό; Ειδικά εδώ, στο βασίλειο της "σφαιρικής παραπληροφόρησης" και του εταιρικού νεοαποικιοκρατικού δικαίου. 
Ενημερωτικά: στο Παρίσι πχ ο δήμος έδωσε δικαστικό αγώνα για να ξαναπάρει στα χέρια του από τους ιδιώτες το νερό: Όπου το νερό έγινε εμπόρευμα, οι άνθρωποι υποφέρουν  (Βουλγαρία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Αυστραλία, Καναδά, Παρίσι)
και βίντεο περί ΔΝΤ και ιδιωτικοποιήσεως νερού + το φοβερό παράδειγμα της Βολιβίας (πραγματικός πόλεμος!) ΕΔΩ


Η απαγόρευση της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος για το νερό, ίσως αποτελέσει σπίθα για εξελίξεις


Έπειτα από σχετική εγκύκλιο του υπουργού των εσωτερικών, η εισαγγελία Θεσσαλονίκης, διέταξε την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης να μεριμνήσει έτσι ώστε δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ να προχωρούν σε σύλληψη όσων στήσουν κάλπες ή αξιοποιήσουν εκλογικούς καταλόγους για το δημοψήφισμα σχετικά με την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ.

Τόσο πολύ λοιπόν τους τρομάζει η δημοκρατία; Τόσο πολύ τους τρομάζει η βούληση του λαού; Το σάπιο πολιτικό σύστημα, φαίνεται ότι έχει προ οφθαλμών την ελληνική παροιμία που λέει: «δώσε θάρρος στο χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι». Έτσι, δεν θέλει με τίποτα να πάρει θάρρος...
ο λαός και να αρχίσει να σκέπτεται ότι μπορεί να αποφασίζει και με δημοψηφίσματα, γιατί μετά θα γλυκαθεί και το σύστημα θα χάσει την εκμετάλλευσή του λαού. Ποτέ δεν έχει γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα (το μόνο κράτος του πολιτισμένου κόσμου), πλην του θέματος του θρόνου. Φυσικά δεν θα επιτρέψουν να γίνει και τώρα.

Αν προχωρήσουν όμως σε συλλήψεις, μπορεί αυτό να αποτελέσει τη σπίθα που περιμένει ο κόσμος από καιρό, ώστε να προχωρήσει σε διοργάνωση πανελληνίου δημοψηφίσματος, κατά τα πρότυπα των Αν. Ουκρανών, για την αλλαγή των αναχρονιστικών και αντιδημοκρατικών συνταγματικών θεσμών, που μας έφτασαν στο σημερινό χάλι.


Από hassapis-peter μέσω ΓΡΕΚΙ 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου