ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Ένα σκληρό, σαν την εγχώρια πραγματικότητα, άρθρο: "Η κατοχική Βουλή του εγκλήματος και του ξεπλύματος…"

Σχόλιο δικό μας: Ένα άρθρο που συνυπογράφουμε και το οποίο επισημαίνει, χωρίς να χαρίζει στο ελάχιστο κάστανα (και γιατί να το κάνει άλλωστε; στο πρωτοφανές αυτό σημείο πολιτικής και αξιακής παρακμής που έχουμε οδηγηθεί!), την "αριστερή" υποκρισία, τα κροκοδείλια δάκρυά της και τις καταγγελίες για τα ζαλισμένα μάτια των ψηφοφόρων και τα δίχως ουσία και πρακτικό αντίκρισμα ευχολόγια, γαβγίσματα και μομφές της. Έχουμε πει και παλιότερα ότι τα ιδεολογικά πρόσημα, τύπου "δεξιός", "αριστερός", "κεντρώος" κλπ, δεν έχουν πλέον σχεδόν κανένα νόημα και ουσιαστικό περιεχόμενο και χρησιμοποιούνται "από τους εκπροσώπους των κυρίαρχων τομέων" (να θυμηθούμε και μια φράση του Νόαμ Τσόμσκυ) για την προώθηση των κρυφών και μη ατζέντων και ληστρικών συμφερόντων τους. Αποτελούν εργαλεία μαζικής χειραγώγησης κι εξαπάτησης...
Διαβάστε κι αυτά: Τσίπρας: Νομιμοποιεί τις συνθήκες της «Έκτακτης Ανάγκης» και KKE: Ο κατήφορος δεν έχει τέλος…και  "Κουτσούμπειο βραχυκύκλωμα" και ΣΥΡΙΖΑ: ΤΙΠΟΤΑ δεν μας εκπλήσσει…και ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Τα ανδρείκελα των μοχθηρών κερδοσκόπων και τα «αριστερά» δεκανίκια τους…"

Η κατοχική Βουλή του εγκλήματος και του ξεπλύματος…

" Η «αριστερά» για ΟΛΑ αυτά τα ασύδοτα και φρικτά ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ που διαπράττουν οι κυβερνήσεις των ανδρεικέλων, επί χρόνια, έσκουζε μόνο, ΕΝΤΟΣ του κοινοβουλευτικού πλαισίου (πλαίσιο «νομιμοποίησης» των εγκλημάτων), αλλά ΠΟΤΕ ΠΡΑΚΤΙΚΑ δεν κούνησε ούτε το μικρό της δακτυλάκι: Να κατεβεί αγωνιστικά και συγκρουσιακά στο ΔΡΟΜΟ, να καλέσει το λαό σε έναν αδιάλλακτο ΑΓΩΝΑ στο δρόμο, με κεντρικό στόχο: Την Αμφισβήτηση, Άρνηση και Γκρέμισμα αυτής της «νομιμότητας» του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, της «νομιμότητας» των δωσίλογων ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ…
Αντί, αυτή «αριστερά» να ξεσηκώσει και τις πέτρες (αυτό θα έκανε μια Αριστερά), έδινε δονκιχωτικές μάχες διπλωματικών ανακοινώσεων, εκλογικών, καταναλωτικών καταγγελιών και αναθεμάτων, ΕΝΤΟΣ ενός κατοχικού πλαισίου, που το ίδιο παρείχε τη «νομιμότητα» του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ στην κυβερνητική «συμμορία»…
Γιατί, λοιπόν, εκπλήσσονται, με φωνασκίες και αναθέματα, οι φωστήρες της «αριστεράς» του εκλογικού εξτρεμισμού, για το πρόωρο κλείσιμο της Βουλής που κουκουλώνει και ξεπλένει τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ των αρχισυμμοριτών: Βενιζέλου και CIA, για τα υποβρύχια και τα άλλα σκάνδαλα των σκανδάλων…"



 
Απορούμε πώς είναι δυνατόν να εκπλήσσονται κάποιοι, ακόμα, με την εγκληματική ασυδοσία και τον πραξικοπηματικό εκτραχηλισμό αυτής της κυβερνητικής κοινοπραξίας: Του Συνδικάτου του Εγκλήματος…
Αυτό που εκπλήσσει δεν είναι ο εγκληματικός οίστρος αυτής της κυβερνητικής «συμμορίας». Μια «συμμορία» τα πάντα είναι ικανή να διαπράξει και τα πλέον φρικτά και κτηνώδη ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, αν δεν συναντά ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ και αν την αντιμετωπίζεις με ειρηνόφιλες αυταπάτες, με τη «νομιμότητα» που αυτή ΕΠΙΒΑΛΕΙ…

Αυτό που εκπλήσσει δεν είναι τα αλυσιδωτά εγκλήματα των δωσίλογων ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ: Το έργο των αφεντικών τους εκτελούν, με τον υπερβάλλοντα ζήλο του πωρωμένου δούλου…

ΑΥΤΟ που εκπλήσσει είναι η ειρηνόφιλη ΑΚΙΝΗΣΙΑ και ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός της αυτό-ονομαζόμενης «αριστεράς»: Η δική της δουλική ΥΠΟΤΑΓΗ στη «νομιμότητα» του 4ου Ράιχ και των κυβερνητικών «συμμοριτών» - ανδρεικέλων του.

Πρέπει κανείς να είναι μέρος του ίδιου Συνδικάτου του Εγκλήματος, να συμμετέχει στο ίδιο αυτό ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ παιχνίδι, για να μην θέλει να δει αυτό που βλέπουν, σήμερα και οι πλέον ηλίθιοι: Ότι η Βουλή είναι ΚΑΙ το «εκτελεστικό απόσπασμα» της Ελλάδας και του λαού της ΚΑΙ το πλυντήριο των δολοφόνων του…

Αυτή τη Βουλή έχει «νομιμοποιήσει» η «αριστερά»: Τη Βουλή που νομιμοποιεί ΟΛΑ τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ της κυβερνητικής «συμμορίας», τη Βουλή που σπέρνει καθημερινά μια ΦΡΙΚΗ δίχως ΤΕΛΟΣ, αλλά και τη βουλή που ξεπλένει τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ των κυβερνητικών ανδρεικέλων.

ΟΤΑΝ νομιμοποιείς αυτή τη Βουλή, τη «νομιμότητα» του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ και του ΞΕΠΛΥΜΑΤΟΣ, ΤΟΤΕ συντηρείς και γιγαντώνεις την εγκληματική αυθάδεια και την πραξικοπηματική αποχαλίνωση της κυβερνητικής «συμμορίας»…

ΤΟΤΕ στην ΠΡΑΞΗ στηρίζεις το ΕΓΚΛΗΜΑ που στηλιτεύεις υποκριτικά στα λόγια…


ΤΟΤΕ είσαι …μέρος του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, ανεξάρτητα από τα αναθέματα που εκτοξεύεις εναντίον του εγκλήματος…

Η «αριστερά» για ΟΛΑ αυτά τα ασύδοτα και φρικτά ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ που διαπράττουν οι κυβερνήσεις των ανδρεικέλων, επί χρόνια, έσκουζε μόνο, ΕΝΤΟΣ του κοινοβουλευτικού πλαισίου (πλαίσιο «νομιμοποίησης» των εγκλημάτων), αλλά ΠΟΤΕ ΠΡΑΚΤΙΚΑ δεν κούνησε ούτε το μικρό της δακτυλάκι: Να κατεβεί αγωνιστικά και συγκρουσιακά στο ΔΡΟΜΟ, να καλέσει το λαό σε έναν αδιάλλακτο ΑΓΩΝΑ στο δρόμο, με κεντρικό στόχο: Την Αμφισβήτηση, Άρνηση και Γκρέμισμα αυτής της «νομιμότητας» του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, της «νομιμότητας» των δωσίλογων ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ…

Αντί, αυτή «αριστερά» να ξεσηκώσει και τις πέτρες (αυτό θα έκανε μια Αριστερά), έδινε δονκιχωτικές μάχες διπλωματικών ανακοινώσεων, εκλογικών, καταναλωτικών καταγγελιών και αναθεμάτων, ΕΝΤΟΣ ενός κατοχικού πλαισίου, που το ίδιο παρείχε τη «νομιμότητα» του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ στην κυβερνητική «συμμορία»…

Γιατί, λοιπόν, εκπλήσσονται, με φωνασκίες και αναθέματα, οι φωστήρες της «αριστεράς» του εκλογικού εξτρεμισμού, για το πρόωρο κλείσιμο της Βουλής που κουκουλώνει και ξεπλένει τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ των αρχισυμμοριτών: Βενιζέλου και CIA, για τα υποβρύχια και τα άλλα σκάνδαλα των σκανδάλων…



Γιατί εκπλήσσονται για την παραληρηματική, δικτατορική αυθάδεια του Βενιζέλου;
Διαβάστε εδώ:
http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2014/06/blog-post_8039.html

Είναι αυτή η «αριστερά» που έστρωσε το δρόμο σε όλα αυτά: Το δρόμο της κατοχικής «νομιμότητας» και εγκληματικής φρενοβλάβειας των κυβερνητικών ληστών και δημίων…

Και συνεχίζει να τον λιπαίνει αυτόν το δρόμο…

Και σήμερα, μπροστά στην κατάλυση των ΠΑΝΤΩΝ και στο ΞΕΠΛΥΜΑ των αρχοδωσίλογων, απλώς γαυγίζει: Σαν το σκυλί που απλώς γαυγίζει και δεν δαγκώνει…

Και σήμερα δεν κτυπά τις καμπάνες του εθνικού και κοινωνικού ξεσηκωμού εναντίον των ανδρεικέλων της νέας κατοχής: Του 4ου Ράιχ…

Ας μη γελιόμαστε και ΟΧΙ άλλες αυταπάτες: Αυτή η «αριστερά» είναι μέρος αυτού του εγκληματικού παιχνιδιού, ένας από τους σημαντικούς παίχτες του…

Το διαβάσαμε στο περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου