ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Επείγουσα έκκληση από τον Igor Strelkov (04.07.2014)

(Διαβάστε:  Ουκρανία: Ο Πούτιν ολιγωρεί ή παίζει τα δικά του παιχνίδια
 Χάιλ Χιτλερίσκοι της "Νέας Τάξης Καθαρμάτων": Βγήκαν ξανά στους δρόμους της Οδησσού τα ναζιστικά τάγματα του Δεξιού Τομέα 
 Όταν τα νεοναζιστικά πραξικοπήματα και οι προβοκάτσιες χαιρετίζονται και νομιμοποιούνται από τους "προστάτες της Δημοκρατίας"...)

Συνδέστε το παρακάτω με αυτό: ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Δραματική έκκληση του διοικητή των ανταρτών Igor Strelkov (16.06.2014)


  • ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Επείγουσα έκκληση από τον Igor Strelkov (04.07.2014)
igor_strelkov1Πηγή: Urgent appeal: Message from Slavyansk, Pravda (04.07.2014)

«Καλημέρα σας,
Θα ήθελα να κάνω μια σύντομη δήλωση, σε σχέση με ό,τι συμβαίνει γύρω από το Slavyansk. Σε σχέση με αυτό που συμβαίνει εδώ. Και, επίσης, να κάνω μια έκκληση, αν θέλετε.

Χθες ο εχθρός περικύκλωσε ολοκληρωτικά την Nikolayevka. Ο εχθρός βομβάρδισε την πόλη με τον πλέον σφοδρό τρόπο, χρησιμοποιώντας όλους τους τύπους των όπλων. Χρησιμοποίησε βαρειά οπλικά συστήματα εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων MLRS (Multiple Launch Rocket System ), πυροβολικά τύπου Ηowitzers, όλμους, τανκς και APC (Armored Personnel Carrier). Η καταστροφή είναι τεράστια. Είναι αδύνατον να υπολογίσει κανείς τον αριθμό των νεκρών διότι τώρα στην πόλη δεν λειτουργεί τίποτα.

Οι Μονάδες μας που είναι στην Nikolayevka αυτή τη στιγμή συνεχίζουν τη μάχη απόλυτα περικυκλωμένες. Δεν έχουμε καμία επικοινωνία μαζί τους.

Η Nikolayevka έχει αποκοπεί εντελώς από το Slavyansk. Αυτή τη στιγμή, μια μεγάλη δύναμη τεθωρακισμένων κινείται από τον Νότο προς την Semyonovka, κατά μήκος της εθνικής οδού Kharkov-Rostov. Την ίδια στιγμή, ο εχθρός συνεχίζει αδιάκοπα τον βομβαρδισμό της πόλης και της Semyonovka. Χθες, πυρπόλησαν τον θερμοηλετρικό σταθμό της Nikolayevka ο οποίος και κατέρρευσε.

Για να το θέσω ωμά, έχουμε να κάνουμε με μια απροκάλυπτη γενοκτονία. Προκειμένου να κάμψει την αντίσταση της πολιτοφυλακής, ο εχθρός χρησιμοποιεί όλους τους διαθέσιμους τύπους οπλικών συστημάτων κατά του άμαχου πληθυσμού. Φυσικά, βλέποντας την καταστροφή και το θάνατο του άμαχου πληθυσμού, οι πολιτοφύλακες αρχίζουν να χάνουν τη θέλησή τους να συνεχίσουν τον αγώνα.

Θα ήθελα να σας πω, ότι στο Slavyansk δεν υπάρχει ούτε ένας Τσετσένος, ούτε ένας μισθοφόρος. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος εδώ που να μην έχει έρθει με την βούλησή του. Αν πριν η ποσόστοση των ντόπιων μαχητών ήταν της τάξης του 90%, τώρα είναι στο 95%. Από το σύνολο της φρουράς, υπάρχουν αρκετές δεκάδες ανθρώπων που ήρθαν από τη Ρωσία. Η πλειοψηφία, η συντριπτική τους πλειοψηφία αφορά πολίτες της Ουκρανίας. Μεταξύ αυτών η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι κάτοικοι του Donbass. Αυτοί είναι άνθρωποι που συνειδητά πήραν τα όπλα για να υπερασπιστούν τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, την πατρίδα τους. Για να υπερασπισθούν τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους. Για να υπερασπισθούν τη Ρωσία. Επειδή οι άνθρωποι αυτοί ποτέ δεν διαχωρίστηκαν από αυτήν. Θεωρούς τους εαυτούς τους Ρώσους. Θέλουν να ζούν στη Ρωσία. 

Αυτό το δικαίωμά τους, τους το υφάρπαξαν εδώ και πολύ καιρό.
Και τώρα, που προσπάθησαν να ανακτήσουν αυτό τους το δικαίωμα, η Ρωσία δεν θέλει να τους βοηθήσει να επανενωθούν με τους ανθρώπους τους, με τη μεγάλη Ρωσική Οικογένεια τους.

Είναι δύσκολο να κατανοήσουν και να αποδεχθούν, ότι για περισσότερο από τρεις μήνες τώρα (σύντομα κλείνουμε 3 μήνες από τότε που ήρθαμε στο Slavyansk για να βοηθήσουμε τον τοπικό πληθυσμό να υπερασπισθεί τα δικαιώματά του), ότι, κατά την διάρκεια αυτών των 3 μηνών, καμία πραγματική βοήθεια δεν έφτασε. 

Δεν ισχυρίζομαι ότι η Ρωσία δεν βοηθά. Μια τεράστια ροή ανθρωπιστικής βοήθειας, εξοπλισμού, και στολών μας έρχεται μέσα από δίκτυα ιδιωτών. Αλλά, αυτό, που απελπισμένα χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή δεν έρχεται.


Σας παρακαλώ να καταλάβετε, ότι ακόμη και αν λάβουμε 2 ή 4 ή 10 τανκς, και 5 ή 6 πυροβολικά, ακόμη και αν ένα αεροπλάνο πετάει εδώ για μια φορά, δεν θα έχει απολύτως κανένα αποτέλεσμα. Κατά την διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός ο ουκρανικός στρατός εκτελούσε πλήρη κινητοποίησή και συγκέντρωση των δυνάμεων του.

Αυτή τη στιγμή πάνω από 60 βαριά πυροβολικά συστήματα έχουν εντοπισθεί στην Semyonovka και στο Slavyansk. Στο Kramatorsk. Δύο δωδεκάδες πολλαπλών πυραυλικών συστημάτων εκτοξευσης (MLRS) συμπεριλαμβανομένων των πυραύλων Grad, Uragan και Smerch. Βαρέων όλμων. Όλα αυτά σημαδεύουν προς τα εδώ. Ο εχθρός έχει τόσα πολλά πυρομαχικά – τόσα δεν είχα ούτε στην Τσετσενία. Στην εποχή μας, δεν είχαμε τόσους πολλούς όλμους. Και όλο αυτό το πυροβολικό σύστημα μας βομβαρδίζει ακατάπαυστα. Οι φάλαγγες των τεθωρακισμένων ανεφοδιασμού καταφθάνουν συνεχώς. Τους μεταφέρουν όλο και περισσότερο οπλισμό.

Το Kharkov επιμελώς επισκευάζει δώδεκα τεθωρακισμένα οχήματα την ημέρα. Χτυπάμε ένα ή δύο τεθωρακισμένα την ημέρα. Τίποτα περισσότερο. Ο εχθρός είναι ικανός να αυξάνει τις δυνάμεις του πιο γρήγορα από ότι τις δαπανά. Όχι απλά γρήγορα μα πολύ πιο γρήγορα.

Εάν η Ρωσία δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει την άμεση πάυση του πυρός και την πραγματοποίηση μιας εκεχειρίας, ή εάν δεν παρέμβει με ένοπλες δυνάμεις για να μας προστατεύσει, να προστετεύσει τους ρώσους που κατοικούν, που αποτελούν μέρος του ρωσικού έθνους, θα εξολοθρευθούμε. Θα εξολοθροθευθούμε μέσα σε μια εβδομάδα, δύο το πολύ. Και το Slavyansk θα είναι το πρώτο που θα εξολοθρευθεί μαζί με τους ακόμα πολυάριθμους κατοίκους του. Πάνω από τριάντα χιλιάδες άμαχοι εξακολουθούν να μένουν εδώ.

Μου ζητείται να αναλάβω την ευθύνη για τον θάνατό τους. Και για τον θάνατο της ταξιαρχίας πολιτοφυλακής υπό τις διαταγές μου. Είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε. Είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε. Αλλά δεν θέλουμε να πεθάνουμε άσκοπα, θαμμένοι κάτω από τα ερείπια της πόλης των ανθρώπων που πίστεψαν σε εμάς.

Ορισμένοι πιστεύουν ότι έχω πανικοβληθεί, ότι είμαι νευρικός. Ναι, είμαι νευρικός. Κάθε μέρα, στρατιώτες μου πεθαίνουν. Τα νοσοκομεία ξεχειλίζουν με τραυματίες. Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις παιδιά χωρίς πόδια, να σπαράσσονται από τις εκρήξεις των οβίδων.
Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Αλλά χρειαζόμαστε απελπισμένα βοήθεια.»


To διαβάσαμε στην antipagkosmiopoihsh.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου