ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

Η ισραηλινή ρητορική σεξουαλικής βίας αυξάνεται εν μέσω της επίθεσης στη Γάζα

Η ισραηλινή ρητορική σεξουαλικής βίας αυξάνεται εν μέσω της επίθεσης στη Γάζα

του Alex Shams 


Όσο οι βόμβες έπεφταν τις τελευταίες τέσσερις βδομάδες στη Γάζα, ένας άλλος πόλεμος βρισκόταν σε εξέλιξη, για την καρδιά και το μυαλό της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Αν και λιγότερο θανατηφόρος, αυτός ο πόλεμος των λέξεων προσφέρει μια διεισδυτική ματιά στις συνεχιζόμενες πνευματικές μετατοπίσεις στην ισραηλινή και σιωνιστική κυρίαρχη τάση, αποκαλύπτοντας αυτό που οι ειδικοί θεωρούν ότι είναι μια αυξανόμενα βίαιη, ρατσιστική και σεξιστική σιωνιστική κοσμοθεωρία.

Η Diana Buttu, Παλαιστίνια δικηγόρος και πρώην μέλος της διαπραγματευτικής ομάδα της PLO, δήλωσε στο Ma’an ότι τις εβδομάδες που μεσολάβησαν από την έναρξη της επίθεσης του Ισραήλ έχει δεχτεί ένα καταιγισμό από εκατοντάδες μηνύματα μίσους στο ηλεκτρονικό της ταχυδρομείο αλλά και βίαιες απειλές. Αν και είναι εξοικειωμένη με τα μηνύματα μίσους , είπε ότι αυτή τη φορά το ύφος και η ποσότητά τους είναι γι’ αυτήν «πρωτόγνωρα».

“Στο παρελθόν ήταν σύνηθες να λαμβάνω μηνύματα που με χαρακτήριζαν τρελή ή ότι έχω χάσει το μυαλό μου, αλλά τώρα λένε πράγματα όπως «θάνατος σε όλα τα μουσουλμανικά αποβράσματα» παράλληλα με οργανωμένες ομάδες Ισραηλινών που τακτικά μου στέλνουν ηλεκτρονικά μηνύματα βρίζοντάς με.”

Συμπλήρωσε ότι σε κάθε ένα από τις εκατοντάδες των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που έχει λάβει τις τελευταίες μέρες χρησιμοποιείται είτε ρατσιστικός είτε σεξιστικός λόγος -συμπεριλαμβανομένων των απειλών του βιασμού – και ούτε μία διαφωνία συνολικά δεν εκφράζεται ευγενικά ή με ουσιαστικά επιχειρήματα.

Η Buttu είπε στο Ma’an μέσω συνέντευξης στο Skype ότι πιστεύει πως η διαφοροποίηση στη γλώσσα και η αύξηση της σεξιστικής βίας ως αλληγορία του πολέμου είναι ενδεικτική ευρύτερων τάσεων στο ισραηλινό κοινό.


“Όταν βλέπουμε έναν πρωθυπουργό να αποκαλεί τους ανθρώπους που σκότωσαν τους τρεις Ισραηλινούς εποίκους «ανθρώπινα ζώα» ή την Ayelet Sheked (μέλος της Κνεσέτ) να αποκαλεί ανθρώπους «φίδια» προς «εξόντωση»… αυτό ακριβώς αντικατοπτρίζεται στο επίπεδο των σχολίων και των μηνυμάτων μίσους που λαμβάνουμε.”

Η Buttu υποστήριξε ότι όσο η προπαγάνδα της ισραηλινής κυβέρνησης όλο και περισσότερο παρουσιάζει την παλαιστινιακή υπόθεση ως ένα «παρακλάδι» της Boko Haram, της ISIS, της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, και «βασικά ως οποιουδήποτε κακού συμβαίνει σε όλο τον κόσμο» η ιδέα ότι η παλαιστινιακός «αγώνας είναι ένας εθνικός αγώνας και ένας αγώνας για την ελευθερία έχει εντελώς ξεχαστεί.»

Η δεύτερη τάση που η Buttu εντόπισε στα μηνύματα μίσους ήταν ο βίαιος σεξισμός, που θεωρεί ότι έχει κυριαρχήσει στον σιωνιστικό λόγο.


Η Buttu υποστήριξε ότι μια βασική ειρωνεία εν προκειμένω είναι η σαφέστατα σεξιστική γλώσσα που χρησιμοποιείται κατά φιλο-παλαιστίνιων μορφών, παρόλο που οι Σιωνιστές ισχυρίζονται ότι το Ισραήλ είναι ένας υποτιθέμενος “παράδεισος” για τα δικαιώματα της γυναίκας.

Επεσήμανε πρόσφατες δηλώσεις του Mordechai Kedar, ενός Ισραηλινού μελετητή της Αραβικής λογοτεχνίας και λέκτορα στο θρησκευτικό Πανεπιστήμιο Bar-Ilan, που είπε ότι ο «μόνος τρόπος» για να αποτραπούν οι Παλαιστίνιοι “τρομοκράτες” είναι η απειλή βιασμού των μητέρων και αδελφών τους. Έκανε αυτές τις δηλώσεις ως τμήμα μιας ευρύτερης σύγκρισης μεταξύ του Ισραήλ και των “Αραβικών κοινωνιών”, υποδηλώνοντας ότι η σεξουαλική βία είναι η μόνη γλώσσα που μπορούν να καταλάβουν οι Άραβες και προτρέποντας έτσι τους Ισραηλινούς στρατιώτες να την ασκούν.

“Επειδή πιστεύουν ότι τα δικαιώματα των γυναικών προστατεύονται και είναι σε καλύτερη θέση στο Ισραήλ, αυτό τους δίνει την άδεια να χρησιμοποιούν αυτή τη σεξιστικής βίας γλώσσα κατά των γυναικών” είπε η Buttu. «Με την πεποίθηση ότι, επειδή είναι τόσο φιλελεύθεροι και καταπληκτικοί , αυτό είναι ένα αναπόσπαστο μέρος του λόγου τους και οι γυναίκες απλά πρέπει να μάθουν να το αποδέχονται.»


«Είναι εντελώς διαφορετικό δηλητήριο από πριν…η Ισραηλινή hasbara (συστηματική προπαγάνδα) έχει συστηματικά επικεντρωθεί τα τελευταία 6 χρόνια στο να αφαιρέσει την ανθρώπινη υπόσταση από τους Παλαιστίνιους” είπε.

«Το μίσος που λαμβάνουμε είναι μια καθαρή αντανάκλαση του τι συμβαίνει στο Ισραήλ.»



«Η αντικειμενοποίηση των σωμάτων των Παλαιστινίων ως αλληγορία για την κτηνωδία»

Η Simona Sharoni, Πρόεδρος του τμήματος Γυναικείων σπουδών και σπουδών Φύλου στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης Plattsburgh και ειδική σε θέματα φύλου και στρατιωτικοποίησης σε Ισραήλ/Παλαιστίνη, δήλωσε στο Ma’an μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι σε σύγκριση με πριν οι εικόνες έμφυλης βίας που έχουν εμφανιστεί κατά την εξελισσόμενη επίθεση είναι “πιο ακραίες, πιο χοντροκομμένες και προσεγγίζουν την πορνογραφία.”

“Στο πλαίσιο της επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα, οι γυναίκες της Παλαιστίνης κατακτώνται και τους ασκείται βία τόσο ως Παλαιστίνιες όσο και ως γυναίκες. Είναι σαφές ότι η αντικειμενοποίηση του σώματος των Παλαιστινίων γυναικών είναι μια αλληγορία για τη βιαιότητα αυτής της επιχείρησης, την ευπάθεια των θυμάτων και την έλλειψη λογοδοσίας για τους δράστες” υποστήριξε.

Αν και δεν είναι κάτι καινούριο, “αυτή η αποτρόπαια επίθεση έχει νομιμοποιείται τη χρήση ρατσιστικών, ομοφοβικών και σεξιστικών απειλών εναντίον όποιου διαφωνεί με αυτήν” πρόσθεσε, τονίζοντας ότι σε εμπόλεμες περιόδους τέτοιες απειλές αποκτούν ευρύτερη νομιμότητα ακόμη και εναντίον των Εβραίων Ισραηλινών που εκφράζουν την αντίθεσή τους στην επίθεση.

Υπογράμμισε επίσης ότι η σεξιστική βία “έχει εμπεδωθεί στην ιδιαίτερα στρατοκρατούμενη κουλτούρα του Ισραήλ,” τονίζοντας ότι το κάλεσμα στους στρατιώτες να ασκήσουν βία στο όνομα της “εθνικής ασφάλειας”, καθώς και ο θάνατός τους για αυτό το σκοπό έχει κάνει το φαινόμενο περισσότερο ορατό.

H Sharoni επεσήμανε ότι από τη στιγμή που Ισραηλινοί στρατιώτες άρχισαν να πεθαίνουν κατά την επίθεση πολλαπλασιάστηκαν στο facebook οι ομάδες που παρουσίαζαν Εβραίες Ισραηλινές γυναίκες να εκθέτουν τον εαυτό τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προς “υποστήριξη των στρατευμάτων.” Γυναίκες να προβάλλουν φωτογραφίες με μέρη του σώματός τους όπου είχαν γράψει μηνύματα συμπαράστασης προς τον ισραηλινό στρατό σε ομάδες όπως «Στηρίζοντας τις IDF», είπε στο Ma’an, είναι ένα νέο φαινόμενο.




Γυναίκα φορά μόνο μια ισραηλινή σημαία σε συγκέντρωση έξω από την έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, 28/7/2014 (AFP/Stan Honda)

Το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί στρατιώτες απέκτησαν εξουσία στα σώματα των γυναικών, ειδικά σε εμπόλεμες περιόδους , δεν αποτελεί καινούριο φαινόμενο… Αυτό που είναι καινούριο όμως είναι το γεγονός ότι το δικαίωμα αυτό φαίνεται “να το αποδέχονται δημοσίως οι γυναίκες”.

Αυτή η δημόσια αποδοχή του λόγου που εμπεριέχει σεξουαλική βία φαίνεται να σχετίζεται με την ευρύτερη δημόσια υποστήριξη στην επίθεση, καθώς και την αυξανόμενη διαμόρφωση της εικόνας του Ισραήλ ως «φυλακίου του δυτικού πολιτισμού» και των δικαιωμάτων των γυναικών, που επιτρέπει έναν αμήχανο εναγκαλισμό του φιλελευθερισμού σε συνδυασμό με μια ταυτόχρονη απελευθέρωση έντονης βίας εναντίον του Παλαιστίνιου “άλλου”.

Αν και αυτές οι τάσεις αποτελούσαν αναπόσπαστο τμήμα της σιωνιστικής ιδεολογίας ακόμη και πριν από το 1948, η μετά την 11η Σεπτεμβρίου πνευματική ατμόσφαιρα που μιλά για ένα πόλεμο μεταξύ Δύσης και Ισλάμ έχει αλλάξει σημαντικά το πλαίσιο, και πολλοί λένε ότι αυτό έχει οδηγήσει στο ξέσπασμα ενός καινοτόμου είδους μίσους που επικροτεί μία πιο ασύστολα ρατσιστική και σεξιστική κοσμοθεωρία, ενώ ταυτόχρονα ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται τον φιλελευθερισμό.

«Μπίμπι, τέλειωσε μέσα!»
Ο Youssef Munayyer, εκτελεστικός διευθυντής του Κέντρου “Παλαιστίνη” στην Ουάσιγκτον, δήλωσε στο Ma’an μέσω τηλεφωνικής συνέντευξης ότι τα τελευταία 10 χρόνια που εργάζεται πάνω σε θέματα σχετικά με τη Μέση Ανατολή, η τάση προς την σεξουαλική βία έχει γίνει πολύ πιο σαφής.

Ο Munayyer ανέφερε ένα σκίτσο που κυκλοφόρησε ευρέως στα ισραηλινά μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον προηγούμενο μήνα και που δείχνει μια γυναίκα με νικάμπ με τη λέξη “Γάζα” γραμμένη πάνω της όπως είναι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι, με τη λεζάντα: «Bibi, τέλειωσε μέσα αυτή τη φορά! Υπογραφή: πολίτες υπέρ της χερσαίας επίθεσης.»


“Έχει υπάρξει μια πιο σαφής μεταστροφή που όχι μόνο προσομοιάζει με κατάσταση βιασμού, αλλά επίσης αποδέχεται αυτές τις δυναμικές και τις επικροτεί ” πρόσθεσε. “Αυτό είναι ένα επίπεδο αγριότητας που δεν έχουμε ξαναδεί.”

“Οι ρίζες είναι βαθιές,” είπε, “αλλά βγήκαν στην επιφάνεια τώρα και αυτό είναι αισθητό με έναν τρόπο που δεν ήταν πριν. Είναι πραγματικά ενοχλητικό.»

«Την ίδια στιγμή που δηλώνουν ότι είναι υπερασπιστές των δικαιωμάτων των γυναικών, το είδος της γλώσσας που χρησιμοποιείται προς τις γυναίκες της Παλαιστίνης και τον Παλαιστινιακό λαό γενικότερα δείχνει πολύ μικρή ανησυχία για τις γυναίκες σε όλα.»

Ο Munayyer συσχέτισε τη μετατόπιση σε μια όλο και πιο σεξουαλικά βίαιη ρητορική με την ευρύτερη άνοδο του ρατσισμού στην ισραηλινή κοινωνία, τονίζοντας τον αυξανόμενο «εθνοκεντρισμό» που έχει στοχοποιήσει και αφαιρέσει την ανθρώπινη υπόσταση όχι μόνο από τους Παλαιστίνιους αλλά και από τους Αφρικανούς μετανάστες. Υποστήριξε ότι τα αποδεικτικά στοιχεία αυτής της μετατόπισης είναι επίσης ορατά σε καμπάνιες στην ισραηλινή κοινωνία όπως “Προστατέψτε τις Εβραίες γυναίκες από τους Άραβες άνδρες” αλλά και στη διαβόητη ομάδα κατά των μικτών γάμων Lehava που κάνει περιπολίες σε δημόσιους χώρους για να εμποδίζει τη φυλετική ανάμιξη.


Αυτοκόλλητο της Lehava στην Ιερουσαλήμ που προειδοποιεί τους Άραβες “να μην διανοηθούν να αγγίξουν” εβραίες γυναίκες

“Δεν είναι μόνο για την προστασία των Εβραίων γυναικών, είναι για την προστασία της φυλής όπως και η συνεχής διαμάχη για τα δημογραφικά στοιχεία που αποτελούν το θεμέλιο του κράτους… και η ανησυχία για το πόσα μωρά Παλαιστινίων και πόσα Εβραίων γεννιούνται”.
«Όταν μιλάτε για ανθρώπινα όντα ως μια υπαρξιακή απειλή, νομιμοποιούνται όλα όσα θα μπορούσατε να κάνετε εναντίον τους – ρατσισμό, σεξουαλική βία και ούτω καθεξής.»

Άρθρο μεταφρασμένο από Ma’an


Από intifada.gr μέσω ΔΉΘΕΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου