ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

"ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΠΑΝΙ" (εκεί που απωθήθηκαν οι ορδές των τζιχαντιστών!)


"Η Αριστερή Κίνηση Περιστερίου σας καλεί στη   που διοργανώνει με τα μέλη των εκπαιδευτικών σωματείων που πρόσφατα συμμετείχαν στο Καραβάνι αλληλεγγύης στους προσφυγικούς καταυλισμούς στο Κομπάνι τη Δευτέρα 9 Μαρτίου στις 7:00 μ.μ στο πολιτικό - πολιτιστικό στέκι της Αριστερής Κίνησης Περιστερίου [Ακροπόλεως 18 κ Ιάσονος].
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης θα προβληθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την παραμονή της αποστολής στο Κομπάνι."

Δείτε και αυτό: 
Βίντεο για τον γενναίο αγώνα των Κούρδων στο Kobane ενάντια στα λυσσασμένα σκυλιά του ΙΚΙΛ ή ISIS, όργανα των γεωπολιτικών σχεδίων της Δύσης  Ο λυσσαλέος αγώνας ενάντια στους αποκτηνωμένους αποκεφαλιστές-εμπόρους ναρκωτικών-διακινητές ανθρώπινων σκλάβων, γυναικών και παιδιών-βιαστές του ΙΚΙΛ ή ΙΣΙΣ. Εκπαιδευμένων από τις ΗΠΑ και οργάνων τους στον πόλεμο κατά του συριακού καθεστώτος και στον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής. Οι αμερικανικοί "βομβαρδισμοί" και οι στρατιωτικές  "επιχειρήσεις" (με τελευταίας μάλιστα γενιάς υπερσύγχρονα αεροσκάφη, που θα μπορούσαν να τους έχουν τελειώσει σε λίγες ημέρες) αμελητέα ζημιά προκαλούν σε ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές του χαλιφάτου...

Καθώς και αυτό:  
{ Εικόνες καταστροφής στους δρόμους της κουρδικής πόλης Κομπανί, η οποία απελευθερώθηκε έπειτα από μήνες σκληρών μαχών ανάμεσα σε Κούρδους μαχητές και τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.
Οι Κούρδοι επιστρέφουν σιγά-σιγά στην πόλη, ενώ οι εικόνες καταστοφής και φρίκης, που άφησε το πέρασμα των τζιχαντιστών, κάνουν το γύρο του κόσμου.
Την ίδια στιγμή έκκληση για Διεθνή Βοήθεια προκειμένου να ανοικοδομηθεί το Κομπανί και να επανέλθει η ζωή σε κανονικούς ρυθμούς απευθύνει ο τοπικός διοικητής Enwer Muslim, έπειτα από την απώθηση των δυνάμεων του ισλαμικού χαλιφάτου.
«Μπροστά στη βαρβαρότητα της ISIS, το Κομπανί υπερασπίστηκε όλη την ανθρωπότητα. Τώρα είναι η σειρά της ανθρωπότητα και της διεθνούς κοινότητας να υποστηρίξουν το Κομπανί», αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Muslim.}

Εμείς κλείνουμε με αυτή τη φωτο αφιερωμένη στις γενναίες κοπελιές ( Ο φόβος των τζιχαντιστών  στη μάχη! ) που υπερασπίστηκαν το Κομπανί και πήραν στο κυνήγι τα μαστουρωμένα αποκτηνωμένα σκυλιά του ισλαμικού "κράτους"-εκτρώματος (έχει αποκαλυφθεί, βάσει στοιχείων που έχουν βρεθεί, ότι ουκ ολίγες φορές οι τζιχαντιστές πολεμούν υπό την επήρεια ουσιών που τους παρέχονται αφειδώς!)...

Ιράκ: Ποιες είναι οι «αμαζόνες» των Πεσμεργκά 
οι «αμαζόνες» των Πεσμεργκά: οι γυναίκες-μαχητές της κουρδικής πολιτοφυλακής στην πρώτη γραμμή κατά των τζιχαντιστών, οι οποίοι τρέμουν μήπως σκοτωθούν από γυναικείο χέρι κι έτσι χάσουν τον παράδεισο με τα χανουμάκια και τα πιλάφια του "μεγάλου σεφ"...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου