ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Ή εμείς ή αυτοί



Άποψή μας: Σιγά μην το κάνει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ! Να αναλάβει δυναμική δράση και να τα βάλει με τους εθνικούς νταβατζήδες και το συνάφι της "πλουτοκρατίας". Άντε να τους κλαψουρίσει λιγάκι για την ανάγκη "χείρας βοηθείας" από μέρους τους, για στήριξη στην "εθνική προσσπάθεια", χωρίς αυτό βέβαια να μεταφράζεται στο να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Γιατί τότε θα έπρεπε να τους περαστούν χειροπέδες μια και αυτά που θα βρίσκονταν στην τσέπη δεν θα μπορούσαν εύκολα να δικαιολογηθούν ως νόμιμα ή αποκτημένα μέσω διάφανων διαδικασιών.
Και σιγά μην το έκανε ποτέ ο κάθε "αριστερόστροφος" ή "δεξιόστροφος" ή "κεντρώος" ή "εθνικιστής", ή με όποιο άλλο ιδεολογικό πρόσημο επιθυμείτε να τον ενδύσετε, διαχειριστής της εξουσίας. Και υπέρμαχος της ολιγαρχικής δημοκρατίας ή συστημικού κοινοβουλευτισμού, με σπόνσορες και "υψηλούς φίλους".
Ή να το θέσουμε πιο κινηματογραφικά: "Είναι πολλά τα λεφτά Άρη!". Ατάκα του πιο συμπαθητικού "κακού" του ελληνικού κινηματογράφου, Σπύρου Καλογήρου", προς τον πιο αντιπαθητικό "καλό", Νίκο Κούρκουλο, στην ταινία "Λόλα".
Κι όπως το προσδιορίζει και ο τίτλος του άρθρου, ανέκαθεν ίσχυε το "Ή εμείς ή αυτοί". Μόνο που πάντοτε ως τώρα η πλάστιγγα έγερνε υπέρ αυτών. Και βεβαίως αυτή η συνθήκη δεν πρόκειται να αλλάξει και τώρα με την "αριστερή" κυβέρνηση.
(Μήπως λέτε να πέφτουμε τόσο έξω...;)

Ή εμείς ή αυτοί



Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Όπως πολύ σωστά γράφεις, στην Ελλάδα άλλαξε η κυβέρνηση, δεν άλλαξαν οι συσχετισμοί στην εξουσία. Θα αποφύγω να ασκήσω κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση του από τις 25 Ιανουαρίου μέχρι σήμερα, αφενός επειδή πιστεύω πως έχουν ειπωθεί όσα θα έπρεπε και αφετέρου επειδή το πραγματικό «παιχνίδι» παίζεται αλλού. Τώρα άμα μου ξεφύγει και καμιά μπηχτή, χαλάλι μου.

Ανεξαρτήτως της τήρησης ή μη των υποσχέσεων της εκάστοτε κυβέρνησης, ο ελληνικός λαός έχει να αντιμετωπίσει μια πολύ επικίνδυνη ολιγαρχία, ελίτ, ελληνικό κεφάλαιο, πλουτοκρατία, το 1%, ή όπως θέλει ο καθένας να ονομάσει τους Έλληνες ολιγάρχες.
Ο Σωκράτης είχε πει κάποτε πως «σε μια δημοκρατία, οι φτωχοί θα είχαν περισσότερη δύναμη από τους πλούσιους, επειδή οι πρώτοι είναι περισσότεροι και η θέληση της πλειοψηφίας θα υπερίσχυε.»
Δεν φτάνει αυτό; Πως γίνεται να υπάρξει δημοκρατία ή δικαιοσύνη σε μια χώρα όπου τα πάντα ελέγχονται από ένα μάτσο «εκλεκτούς»;
Γι” αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαλλάξει την κοινωνία από τους ολιγάρχες της. Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία και Μπόμπολας, δικαιοσύνη και Μελισσανίδης. Ή το ένα, ή το άλλο, λυπάμαι.

Αν δεν το κάνει, τότε θα καταλήξει υπάλληλος των συμφερόντων που υποτίθεται ότι πολεμούσε προεκλογικά.
Θα γίνει άλλο ένα ΠΑΣΟΚ, άλλη μια Νέα Δημοκρατία. Έτσι απλά. ΄Όλα γύρω θα αλλάξουνε, αλλά πάλι τα ίδια θα μείνουν.
Δεν είναι καθόλου εύκολο, όμως, να απαλλαχθεί μια κοινωνία από τους ολιγάρχες της. Δεν καταλαβαίνω γιατί φορτώσαμε αυτή την ευθύνη στους ώμους ενός κόμματος.
Αυτό που θέλω να πω για χιλιοστή φορά (πάω για εκατομμύριο μετά) είναι πως μια κάποια ευθύνη βαραίνει και τους δικούς μας ώμους.
Γαμώ τις φοβίες μας, με όλο το σεβασμό. Να χέσω το όνειρο μου για ένα νέο ΕΑΜ, ένα απλό κίνημα αρκεί ή έστω μια απλή μεμονωμένη κινητοποίηση, αρκεί να έχει βέβαια μεγάλη συμμετοχή ή παλμό.
Ένα φανταστικό παράδειγμα του τι μπορούμε να καταφέρουμε, είναι ο Φεβρουάριος του 2012. Μια τεράστια κινητοποίηση οδήγησε στο πολιτικό τέλος του «δημοφιλέστερου» «πρωθυπουργού» όλων των εποχών, του Λουκά Παπαδήμου, μετά από ελάχιστους μήνες.
Στην Ιταλία, που δεν έγινε ποτέ μια τέτοια διαδήλωση, ο Μόντι έκατσε 2 ολόκληρα χρόνια στην πρωθυπουργική καρέκλα. Και υπάρχουν πάμπολλα, αντίστοιχα παραδείγματα.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα βιώνει όσα βιώνει για χάρη της ολιγαρχίας της. Μια ολιγαρχία που έφαγε τα πακέτα από το σχέδιο Μάρσαλ, τα πακέτα ΜΟΠ, τα Ντελόρ και τα ΕΣΠΑ. Που έφαγε το χρήμα που διοχετεύοταν μέσω του τραπεζικού συστήματος και του κράτους.
Ένα μάτσο πουσταράδες που πλουτίζουν, απομυζώντας τον πλούτο απ” όπου και αν προέρχεται. Μια καλοστημένη απάτη στις πλάτες του ελληνικού λαού. Αντίστοιχες απάτες έχουν στηθεί στις πλάτες και των υπόλοιπων λαών, αλλά μην ασχοληθούμε τώρα με αυτό.
Το αποκαλούμενο ως ελληνικό χρέος, δεν είναι τίποτε άλλο από τον λογαριασμό της ολιγαρχίας, τα δικά τους χρέη που τα μετακύλησαν σε μας. Όποιος δεν το καταλαβαίνει ή δεν θέλει να το καταλάβει, ας ψάχνει για τα ψίχουλα που έπεσαν από το πλούσιο τραπέζι τους. Εγώ δεν μπορώ και δεν θέλω να το κάνω.
Δώσαμε στις τράπεζες που μοίρασαν εκατομμύρια ευρώ στα κανάλια, σε κατασκευαστικές, σε εφοπλιστές και σε διάφορες εταιρείες συγκεκριμένων προσώπων.
Δώσαμε στα κανάλια που δεν έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ για τις δημόσιες συχνότητες ή σε αναλογούμενους φόρους. Δώσαμε σε αθλητικές ομάδες.
Δώσαμε σε εφοπλιστές και τους απαλλάξαμε και από πάνω από ένα σωρό υποχρεώσεις.
Δώσαμε, δώσαμε, δώσαμε και τώρα απορούμε που δεν φτάνει για να ταΐσουμε τα παιδιά μας;
€ Τρεις εργολάβοι πήραν το 50% του ΕΣΠΑ: Ελλάκτωρ, ΤΕΡΝΑ και Άβαξ.
€ Εκατοντάδες δις, που θα πληρώσουν οι Έλληνες φορολογούμενοι, μοιράστηκαν στις τράπεζες και άλλα τόσα θα μοιραστούν στο μέλλον.
€ Ως Έλληνες φορολογούμενους δεν νοούμε τους καναλάρχες ή τους εφοπλιστές, που απολαμβάνουν τις φοροασυλίες του ελληνικού κράτους μέσω φοροαπαλλαγών ή μέσω της άρνησης από το κράτος να εισπράξει τις οφειλές τους και να αναβάλλει συνεχώς διάφορους ειδικούς φόρους (πχ στις διαφημίσεις).
€ 500 εκατομμύρια ευρώ ΦΠΑ χαρίστηκαν στη Hochtief, την εταιρεία που διαχειρίζοταν το Ελευθέριος Βενιζέλος. Με απόφαση από βρετανικό δικαστήριο.
€ Siemens.
€ Η πώληση 317.000 στρεμμάτων προς 11 εκατομμύρια ευρώ στις Σκουριές Χαλκιδικής χωρίς διαγωνισμό σε μια νεοσύστατη εταιρεία με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ, την Hellas Gold. Νωρίτερα το δημόσιο τα είχε αγοράσει με το ίδιο ποσό από την TVX Eλλάς.
€ Υπερκοστολόγηση δημόσιων έργων προς όφελος εργολάβων.
€ Τα δώσε-δώσε του κράτους στις ιερές μονές Βατοπεδίου, Πεντέλης και πάσης Ελλάδος και κλωτσάτε μέχρι το πρωί οι χριστιανοταλιμπάν.
€ Το 1 δις που έπαιξε και έχασε το ΙΚΑ κάποτε στο χρηματιστήριο.
€ Το κούρεμα 14 δις από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων μέσω PSI, για να μην χάσουν ούτε ένα ευρώ τα κοράκια.
Και πολλά ακόμη που κατέληξαν να δημιουργήσουν μια τεράστια τρύπα χρέους.
Αν βγαίνει κάτω από 300-400 δις ευρώ, να με φτύσετε. «Μαζί» τα φάγαμε, αλλά εμείς θα τα πληρώσουμε. Καταπληκτικό.
Οι Έλληνες ολιγάρχες όχι μόνο τα έφαγαν, αλλά μας έπεισαν πως για όλα όσα συμβαίνουν φταίμε εμείς.
Προκειμένου να διασώσουν τα προνόμια και την περιουσία τους, έχουν χρεώσει με υπέρογκα ποσά το σύνολο σχεδόν του ελληνικού πληθυσμού.
Προώθησαν ένα νεοναζιστικό κόμμα μέσα από τα κανάλια τους, όταν είδαν την απειλή λαϊκής εξέγερσης και την στροφή του κόσμου σε άλλα κόμματα από τα αγαπημένα τους. Αυτά και άλλα πολλά είναι το κόστος διαβίωσης σε μια κοινωνία που θέλει να συμβιώνει με τους ολιγάρχες της.
Δεν μπορεί να υπάρξει κοινό μέλλον. Ή εμείς θα έχουμε μέλλον ή αυτοί.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελέσει μια κάποια λύση σε αυτό το πρόβλημα, τότε μας μένει να δούμε τι κρύβεται πίσω από την κουρτίνα νούμερο 3. Αν και πάνω-κάτω ξέρουμε τι κρύβεται.
Στα τελευταία 2-3 μηνύματα, με έπιασε μια μανία να κλείνω με λόγια άλλων. Αυτή τη φορά, αυτούσιο ένα απόσπασμα από την ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα». Ελπίζω θα μου το επιτρέψεις, νομίζω ταιριάζει γάντι.
«Δημοσθένης: Όταν ήμουν στο Λονδίνο και αναζητούσα τι τομέα θα διαλέξω, η Κυβέρνηση εξήγγειλε νέα μέτρα για την αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου. Αυτό για μένα άνοιγε ένα δρόμο για επιστημονική εξειδίκευση ανωτέρου επιπέδου. Βέβαια, εκείνο τον καιρό ένας μεγαλοβιομήχανος έλεγε ότι ο ορυκτός μας πλούτος είναι προίκα της καθυστερημένης Ελλάδας για το γάμο της με την προηγμένη Ευρώπη. Αυτό εγώ τότε δεν το έλαβα υπόψη. Γιατί σκέφτηκα και είπα: «Τι πάει να κάνει αυτός, πάει να τα βάλει με το κράτος;» Πού να ξέρω όμως ότι κράτος στην ουσία είναι αυτός! Όχι μόνο τον ορυκτό μας πλούτο δώσαμε προίκα στην ΕΟΚ, κυρίως στην ΕΟΚ, αλλά όλη την Ελλάδα! Πού να φανταστώ εγώ όταν σπούδαζα επιστήμονας ότι θα γινόμουνα μία προίκα. Όλη η Παιδεία έχει γίνει μία προίκα! Τι τα θες φίλε μου, η ουσία είναι ότι αυτοί ΔΕΝ είναι πατριώτες.
Περικλής: Τι “ναι αυτά που λες γιε μου;
Δημοσθένης: Δυστυχώς, από “κει ξεκινάει το κακό πατέρα.
Περικλής: Μα, αυτά τα λένε οι κομμουνισταί.
Δημοσθένης: Όλος ο κόσμος τα λέει.
Περικλής: Και από πότε έπαψαν να είναι πατριώτες;
Δημοσθένης: Και πότε ήταν;
………
Περικλής: Παιδί μου..»
Με εκτίμηση,
Άρης

Υ.Γ.1 Αν είσαι πράγματι αντισυστημικός, δεν πας στα γαμωκάναλα. Ανοίγεις μια πραγματική, ελεύθερη δημόσια τηλεόραση και αφήνεις τα ιδιωτικά κανάλια σύξυλα. Ακόμα καλύτερα, τους στέλνεις εξώδικο να πληρώσουν τις οφειλές τους και πως, αν δεν το κάνουν εντός 4-5 ημερών, είναι υποχρεωμένα να βάλουν λουκέτο. Να το πω αλλιώς; Δεν νοείται να καταγγέλλεις τις τράπεζες και να διατηρείς καταθέσεις σε αυτές.
ΥΓ2: Θέλει πολλή προσοχή το επόμενο διάστημα, κυρίως μετά τον Απρίλιο. Είναι πολύ πιθανή μια ραγδαία άνοδος της Χρυσής Αυγής, ως αποτέλεσμα της πτώσης ΣΥΡΙΖΑ μετά από τυχόν στραπάτσο. Ο πεινασμένος, πάνω στην απελπισία του, θα πιαστεί απ” οπουδήποτε. Οι ολιγάρχες ποντάρουν σε αυτό τα πάντα.

To διαβάσαμε στον Πιτσιρίκο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου