ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

Για πού το'βαλε η "ελπίδα" που θα ερχόταν; - " Βαρύ μνημόνιο με φοροκαταιγίδα και σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις φέρνουν κυβέρνηση – τρόικα"


Θυμηθείτε και αυτό το "κακοήθες" (σύμφωνα με κάποιους γνωστούς μας που υπόκεινται κομματικά στη σημερινή κυβερνώσα "αριστερή" παράταξη) από τον Ένοικο:  Η "αριστερά" ήρθε- η ελπίδα έφυγε;
Και συνδέστε το παρακάτω άρθρο με ετούτο από τον ΥΠΝΟΒΑΤΗ:  ("Κωλοτούμπα Reloaded") -"ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ" ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΥΛΛΑ ΣΥΚΗΣ ΤΗΣ "ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ" 



Βαρύ μνημόνιο με φοροκαταιγίδα και σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις φέρνουν κυβέρνηση – τρόικα

 Στη δημοσιότητα δόθηκαν οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης και των ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών.
Η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης περιλαμβάνει:

  • Φοροκαταιγίδα με αύξηση του ΦΠΑ ακόμα και σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης (π.χ. 23% στα ζυμαρικά), διατήρηση και αύξηση της «εισφοράς αλληλεγγύης», βαριά χαράτσια στα ανασφάλιστα οχήματα ενώ την ίδια ώρα δίνονται κίνητρα για τον «επαναπατρισμό» κεφαλαίων.
  • Σαρωτικό κύμα ιδιωτικοποιήσεων, που περιλαμβάνει: Τα δύο Airbus της Ολυμπιακής, τις μετοχές του δημοσίου στον ΟΤΕ, κτήρια ιδιοκτησίας του Δημοσίου, τα κρατικά λαχεία, τον ΟΠΑΠ, την Κασσιώπη, το Παλιούρι, την Αφάντου, τα περιφερειακά αεροδρόμια, μικρά λιμάνια και μαρίνες, τον ΟΔΙΕ, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την Εγνατία Οδό, τον ΟΛΘ, τον ΟΛΠ και 10 μεγάλα λιμάνια, τον Αστέρα Βουλιαγμένης, τον ΔΕΣΦΑ, το ποσοστό του Δημοσίου στο «Ελ. Βενιζέλος».
  • Μια σειρά ρυθμίσεων όπως άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, υιοθέτηση σειράς μέτρων της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων κ.ά.
Η πρόταση των ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ περιλαμβάνει δύο συντελεστές ΦΠΑ (11% και 23%),  σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, αύξηση της συμμετοχής των συνταξιούχων στη φαρμακευτική δαπάνη, στενότερη σύνδεση εισφορών – παροχών, «ελαστικοποίηση» της «αγοράς εργασίας», ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και πλήρη «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Τα παραπάνω αποτελούν τα βασικά σημεία των δύο προτάσεων, των οποίων τα πλήρη κείμενα κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο.

Όποια από τις δύο και αν επικρατήσει, είναι εξίσου αντιλαϊκές, με διαφορετικό μείγμα.
Μοναδικό «κέρδος» από την πολύμηνη «σκληρή διαπραγμάτευση», μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, που σημαίνει μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας από τη ληστεία των εργαζομένων και του δημόσιου πλούτου για το ντόπιο κεφάλαιο.

Αυτός ήταν άλλωστε και ο βασικός στόχος εξαρχής, γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή κορυφαίοι επιχειρηματικοί όμιλοι, αλλά και ο ίδιος ο ΣΕΒ, περιέβαλαν με πλήρη εμπιστοσύνη την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» και στήριξαν τη διαπραγμάτευση.

Γι” αυτό και αμέσως μετά τις εκλογές και πριν τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη η αύξηση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και οι όποιες φιλολαϊκές εξαγγελίες του «προγράμματος – διαχείρισης της φτώχειας – της Θεσσαλονίκης» μετατέθηκαν στις «ελληνικές καλένδες».

Το νέο μνημόνιο είναι προ των πυλών και δεν διαφέρει σε τίποτα απολύτως από τις αντίστοιχες συμφωνίες όλων των προηγούμενων ετών.

Νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο με ιδιωτικοποιήσεις και φτηνούς εργαζόμενους, νέο κύμα εξαθλίωσης για τον λαό.

Όποιος υπερασπιστεί το νέο κύμα εξαθλίωσης που βρίσκεται προ των πυλών ως το «μικρότερο κακό» αξίζει και θα λάβει ως απάντηση την οργή των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Γ.Μ.

Το διαβάσαμε στην  pandiera

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου