Πιασμένοι στον ιστό του Δικτύου

Οι "βασιλιάδες" μοιάζουν, αν τους κοιτάξεις με "άλλα μάτια", με ρακένδυτα σκιάχτρα, που τρομάζουν όχι τα αρπαχτικά αλλά σκιάζουν τα "ήμερα του κάμπου και του βουνού". Την ίδια στιγμή που τα κουρελιασμένα ενδύματά τους παρασύρονται από τους ανέμους της ιστορικής αποσύνθεσης εννοιών και ερμηνειών τους.


Νομικίστικοι όροι, λογιστικές ασυναρτησίες, σκοτεινές διαδικασίες και σκευωρίες μαζικής εκχέρσωσης δομών και υποδομών, απομύζησης ανθρώπινης ενέργειας και ελεεινής υποβάθμισης των όποιων προοπτικών εξέλιξης των ανθρώπινων πληθυσμών.
"Βιώσιμα" ή μη δημόσια χρέη, "υφεσιακά" ή μη "μέτρα", "επενδύσεις" και ευκαιρίες "προσέλκυσής τους" (δηλ. ιδιωτικοποίηση των πάντων, υποκειμένων και αντικειμένων), "ανακεφαλαιοποίηση" χρηματοπιστωτικών(δηλ. παρασιτικών) ιδρυμάτων, "πακέτα διάσωσης" αριθμών και επίπλαστων δεικτών αλλά όχι κοινωνιών, "συμφωνίες με εταίρους" (δηλ. στα μεγάλα κόλπα συνεταίρους κι εντολοδότες), "συνταγματικά τόξα" και τιμωρητικά βέλη (ή "νομοθετήματα" και "μεταρρυθμίσεις") στις φαρέτρες ληστρικών επιδρομέων...Μολυσματικές φούσκες που ξερνούν προς όλες τις κατευθύνσεις, υλικές και διανοητικές, τα αμετανόητα υποκριτικά χείλη και οι πράξεις συνωμοτικής μηχανορραφίας των υψηλόβαθμων υπαλλήλων και υπηρετών. Των λόμπυ και καρτέλ, σε πρώτο επίπεδο. Αλλά σε δεύτερο πιο βαθύ, μονίμως "σκιώδες", επίπεδο, όλοι αυτοί και αυτά υπόκεινται στον έλεγχο συγκεκριμένων φατριών (ή "φαμίλιες") παγκοσμιοποιημένης επικυριαρχίας. Συνιστώντας μια παγκοσμιοποιημένη "υπεροντότητα", διακλαδιζόμενη σ'έναν δαιδαλώδη ιστό ενός κολοσσιαίου ιστώδους "Δικτύου". Που αποτελεί τον "κεντρικό εγκέφαλο" προστασίας των κοινών συμφερόντων των δημιουργών του και απόρροιας ολοκληρωτικής εξουσίας πάνω στις παγιδευμένες μέσα του ανθρώπινες κοινωνίες και συντίθεται από επιμέρους κι αλληλοσυνδεόμενα μεταξύ τους (με φανερούς ή υπόγειους τρόπους) "νευρωνικά δίκτυα".

Παγκόσμιοι Οργανισμοί που ελέγχουν από το χρήμα έως την καλή (μάλλον το αντίθετο ισχύει) υγεία των πληθυσμών. Ιδρύματα και think tanks διαμόρφωσης μαζικών αντιλήψεων και "ορθών" πεποιθήσεων και εκπαιδευτικών πολιτικών υπηρέτησης των προηγούμενων. Media μαζικής χειραγώγησης και καταθλιπτικής ύπνωσης υπό τον κεντρικό έλεγχο μιας χούφτας μεγιστάνων. Πολυεθνικές εταιρείες υπεράνω της διαφάνειας και του θεσμοθετημένου νομικού ελέγχου και των κοινωνικών συμφερόντων, ασύδοτες και με ύποπτες επιδιώξεις ΜΚΟ. Επιδοτούμενοι από εταιρείες επιστήμονες απόκρυψης και διαστρέβλωσης της αλήθειας (ειδικά στον ζωτικό τομέα της Υγείας τα πράγματα έχουν πάρει πολύ άσημη τροπή για το κοινό πραγματικά συμφέρον, υπέρ του υπερ-κέρδους) και ερευνητικά κέντρα που θα τα ζήλευε και ο δρ. Φρανκενστάιν. Τεχνολογίες "εξωτικές" κι απρόσιτες για τα "ζαλισμένα κοπάδια" έως και εχθρικές προς αυτά. Λέσχες τακτικών "συναγωγών", κάτω από πέπλο απόλυτης μυστικότητας μέσα σε "δημοκρατικές συνθήκες", επίγειων "ημίθεων" και καμαριέρων τους. Διευθυντήρια, αξιωματούχων αχυράνθρωπων και ψυχρόαιμων τεχνοκρατών, άσκησης ολοκληρωτικού ελέγχου μέσα σε "ζώνες" πολιτικοκοινωνικής και οικονομικής "ένωσης" κρατών και λαών, των οποίων η ανεξαρτησία κι αυτοδιάθεση ξεπέφτει σε φαντασίωση. "Κομισαριάτα" του οργανωμένου εγκλήματος σε αγαστή συνεργασία με εκλεγμένες κυβερνήσεις. Εξτρεμιστικές οργανώσεις, καλυπτόμενες από έναν κίβδηλο ιδεολογικά και θρησκευτικά μανδύα, δημιουργήματα μυστικών υπηρεσιών για την προώθηση των γεωπολιτικών project των big bosses.

Κι ένα μεγάλο μέρος από αυτούς δεν έχουν πάψει ποτέ να κινούνται και να έρπονται σαν φίδια πίσω από ένα διαχρονικά μυστικοπαθές πέπλο αποκρυφιστικών αντιλήψεων και πρακτικών, μέσα σε "Μυστικές Εταιρείες", "Τάγματα", "Στοές" και λογής μικρότερες σέκτες.
Κι όλοι τους, παρά τα αντικρουόμενα συχνά "επιμέρους συμφέροντα", κινούνται προσηλωμένοι στον κοινό μεγάλο στόχο, με επιμονή στο σχεδιασμό και με τη χρήση επιστημονικά επεξεργασμένων και άρτιων τεχνικών κοινωνικής μηχανικής ("το δόγμα του σοκ" ανήκει φυσικά σε αυτές). Ποιος είναι αυτός ο "κεντρικός στόχος";
Η μόνιμη αποκτήνωση-αποβλάκωση και ευτελισμός των ανθρωπομαζών(ψυχικά, διανοητικά και σωματικά), κάτι που τις καθιστά ευκόλως διαχειρήσιμες σε κατάσταση διαρκούς υλικού και πνευματικού εξανδραποδισμού. Μέσω της αποθέωσης της α-νοησίας, της μικροψυχίας (που εμπεριέχει και η απαίτηση των "υπηκόων" για μεγαλύτερη "ασφάλεια από τους πραγματικούς πολιτικούς και παρακρατικούς τρομοκράτες, σε βάρος των δικαιωμάτων κι ελευθεριών), της μετριοκρατίας και της επέλασης του αφύσικου ως "κανονικότητας" σε όλες τις πτυχές της ύπαρξης των ανθρώπινων κοινωνιών. Σε βάρος μιας υγιούς οργάνωσής τους πάνω σε ισορροπημένους κοινωνικά και αξιακά διαυγείς θεσμούς, όπου το ατομικό και το συλλογικό συμφέρον ταυτίζονται και το δίκαιο του ισχυρότερου τίθεται υπό έλεγχο έως και απονομιμοποιείται...

Μέσα σε αυτό το συνωμοτικό κατά της ίδιας της ανθρωπότητας και των θετικότερων προοπτικών της πλαίσιο, εντάσσονται, επιστρατεύονται και χρησιμοποιούνται με τεράστια αποτελεσματικότητα και τα διάφορα κατά καιρούς ιδεολογικά πρόσημα. Επιτηδευμένα μονολιθικών αντιλήψεων και ενίοτε ή όλο και πιο συχνά λαστιχοποιημένης χρήσης. Λειτουργώντας ωσάν "πράκτορες του Δικτύου" (είτε το γνωρίζουν οι ινστρούχτορές τους είτε και όχι), μέσα στο σύγχρονο λεγόμενο καπιταλιστικό σύστημα και τις "παραλλαγές" του: "τουρμποκαπιταλισμός", "επιθετικός" ή "ήπιος" καπιταλισμός, αλλά πάντα καπιταλ-ισμός, δηλ. κυριαρχία του "κεφαλαίου" και των θεοποιημένων "αξιών" και συμβόλων του. Με βασική "αντίθετη πρόταση" ή "αντίπαλο δέος" (που ωστόσο τελικά συγκλίνει και ευθυγραμμίζεται με την καπιταλιστική νοοτροπία) το λεγόμενο σοσιαλ-ισμό. Στο όνομα της κοινωνίας αλλά ερήμην αυτής, όπως συνέβη στην Οκτωβριανή "Αντεπανάσταση" της κομματικής εκκλησίας, της ιεροποίησης του ηγέτη και των πέριξ αυτού και του "δώστε μας περισσότερο κράτος για να καταργήσουμε το κράτος". Κι ενώ οι "γκουρού" και "ιεραπόστολοι" του σοσιαλισμού επιχείρησαν υποτίθεται να εξηγήσουν με επιστημονικούς (βασικά οικονομικούς) όρους το φαινόμενο της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων, εντούτοις "αμέλησαν" να θίξουν ενδελεχώς κάτι εξίσου ή περισσότερο σημαντικό. Την αναγκαιότητα πνευματικής απελευθέρωσης των μαζών, όχι μόνο μέσω του ελέγχου των μέσων παραγωγής (και της "στρατευμένης" κουλτούρας και παιδείας), αλλά μέσα και από την ανάδειξη της μοναδικότητας κάθε ανθρώπινου όντος και της καθ'εαυτόν εξέχουσας αξίας που αυτή εμπεριέχει. Και που του επιτρέπει να απαγκιστρώνει την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά του από τα ανομολόγητα συμφέροντα, τις "ιδιοτροπίες" και τις αποπνιχτικά επίπεδες ερμηνείες μιας συλλογικότητας. Κάτι που δεν σημαίνει διαίρεση ή εσωστρέφεια, αλλά στην ουσία σεβασμό στην ετερότητα μέσω της διαπίστωσης όχι του "σημαδεμένου χαρτιού" του "είμαστε όλοι ίσοι" αλλά της απελευθερωτικής αίσθησης της αλήθειας του "είμαστε όλοι μοναδικοί"...

 Έτσι λοιπόν, όταν οι συναισθηματισμοί λείπουν και η νηφαλιότητα της κατανόησης αναλαμβάνει δράση, ερωτήματα  του τύπου "ποιοι ωφελούνται" κάθε φορά από όσα τρομερά ή ευτράπελα συμβαίνουν, παρέχουν άβολες απαντήσεις (για τα θύματα των διαφόρων συστημάτων πεποιθήσεων ή πίστεων) μα κινούμενες ίσως προς τις σωστές κατευθύνσεις. Οι οποίες διανύοντας "διαδρομές μέσα σε διαδρομές" οδηγούν, λίγο ή πολύ, προς την εξουσιαστική ή επικυριαρχική "Μήτρα" του Δικτύου. Με τις επιμέρους και συχνά φαινομενικά ή και πραγματικά αντιμαχόμενες μεταξύ τους (μικρότερα ημι-αυτόνομα δίκτυα μέσα στον Ιστό) επιδιώξεις σε σταθερή όμως τροχιά γύρω από την "ασφάλεια και ευημερία" του "κεντρικού στόχου"...

Πιστεύουμε, χωρίς αυτό να αποκλείει την πιθανότητα λανθασμένης εκτίμησης, ότι μέσα στις "Ντίσνεϋλαντ" που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται "δημοκρατίες" (κάθε τύπου), όλα τα κομματικά σχήματα και συχνά φορείς ιδεολογικών θαυμαστών "περιπτύξεων" και τερατογέννησης "υβριδικών μπάσταρδων", υπηρετούν τους σχεδιασμούς του Δικτύου και το διαχρονικά αμετακίνητο κεντρικό του στόχο. Συνειδητά σε επίπεδο κορυφαίας ηγεσίας τους κι ασυνείδητα αλλά πέρα για πέρα ενεργά σε επίπεδο χαμηλόβαθμων στελεχών και οπαδικών ασκεριών.

Και με αυτή τη "μετα-οπτική" είναι χρήσιμο να αναγνώσουμε και τις διόλου αλλοπρόσαλλες αντιφάσεις, εξωφρενικές μεθοδεύσεις υπέρ του κοινωνικά άδικου και παράλογου, από πολιτικές δυνάμεις ΟΛΩΝ των "αποχρώσεων". Π.χ. στην περίπτωση της Ελλάδας, των κοινοβουλευτικών "αχυράνθρωπων". Αλλά και εξωκοινοβουλευτικών, που εποφθαλμιούν κι ας απαξιώνουν συχνά στα λεγόμενά τους, ένα καλό πόστο μέσα στο δημοκρατικής ετικέτας για τις λοβοτομημένες μάζες "φέουδο". Εκεί όπου ΔΕΝ υπηρετούνται τα συμφέροντα των πολλών, που ποτέ ΔΕΝ ήταν αυτή η επιδίωξη. Μέσα στον κοινοβουλευτικό "πύργο ελέγχου" των μαζικών αντανακλαστικών, υπέρ των κρυφών ατζέντων συμφερόντων των ολίγων της διεθνούς ελίτ και των εγχώριων κοτζαμπάσηδών τους. Στη χώρα όπου τα "αντισυστημικά αντάρτικα" (όπως άλλωστε και σε άλλες χώρες) υπηρετούν τη διαιώνιση και μετάλλαξη του Συστήματος, με αλλαγή των εξωτερικών μορφών του αλλά ποτέ της μισάνθρωπης ουσίας του.
Όλα τα παραπάνω για τα κοινωνικοπολιτικά πράγματα της Ελλάδας ισχύουν και με το παραπάνω για όλες τις σύγχρονες κυβερνήσεις πολιτικών "καλοφαγάδων" που άρμεξαν την "εθνική αγελάδα", κι αχυράνθρωπων προδοτών των πραγματικών συμφερόντων και προοπτικών του τόπου και των ανθρώπων του. Και η πρόσφατη "αριστερή" εκδοχή, σταλινικών επί το πλείστον καταβολών, στα κυβερνητικά πράγματα της χώρας και η πρεμούρα των μπροστάρηδών της να ολοκληρώσουν τη συμφωνία κοινωνικής διάλυσης και τη "συμφωνία"(σαφώς καταστροφικά υφεσιακής για την οικονομία) αποπληρωμής στην ουσία επαχθών τοκοχρεολυσίων επαχθέστερων δανείων και μετά ας καταρρεύσουν πολιτικά ως πειραγμένα κυβερνητικά τραπουλόχαρτα (μέσω εσωτερικών διεργασιών ή εκλογών), έχουν όλα άμεση σχέση με όσα έχουν αναφερθεί ως τώρα.

Κάποιοι λένε ότι οι κοινωνίες έχουν τους πολιτικούς, τους απατεώνες και τους δυνάστες που τους αξίζουν και "τραβάει ο οργανισμός τους". Ακόμη κι αν είναι έτσι, σημασία για εμάς έχει το γεγονός ότι μέσα σε τέτοιου είδους συνθήκες η αυτόνομη αντίληψη και η συνειδητότητα που επιχειρεί να αφουγκραστεί και να κατανοήσει την ολότητα του είναι της και όλων όσων την περιβάλλουν, υφαίνοντας μια υγιή διαλεκτική σχέση με τον Άλλο, αισθάνεται να ασφυχτιά μέσα σ'ένα τελείως εχθρικό και αφιλόξενο περιβάλλον.

Αισθάνεται πως καταντά ή θέλουν να την καταντήσουν άλλη μια ανθρώπινη μύγα πιασμένη μέσα στον ιστό...

ανιχνευτής