ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

το να σε κυβερνούν σημαίνει να σε ευτελίζουν, διανοητικά και σωματικά!




Από την ελληνική μυθολογία, το "καταφύγιο" των πιο ουσιαστικών κι ενίοτε απαγορευμένων αληθειών: Ο Προμηθέας ήταν ο μεγάλος ευεργέτης του ανθρώπινου είδους και το βοήθησε αποφασιστικά και άδολα να βελτιώσει τη ζωή του και να εκπολιτιστεί. Αυτό όμως δεν άρεσε καθόλου στον εξουσιαστή Θεών και ανθρώπων Δία.
(Όπως και σήμερα οι παγκόσμιοι εξουσιαστές θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερο είδος από τα, διόλου σπάνια αλληλοσπαρασσόμενα κι αποκτηνωμένα, "ανθρώπινα κοπάδια").
Κι έτσι με τη βοήθεια των οργάνων του, του Κράτους και της Βίας (θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για τη βία του κράτους), τον έδεσε με ατσάλινες αλυσίδες επάνω στον Καύκασο κι έστειλε έναν αετό να του τρώει κάθε μέρα το συκώτι.
Όπως και σήμερα οι "υποχρεώσεις"  και τα "βάρη του κράτους"που επιβάλλουν οι κυβερνώντες (φορολογική αφαίμαξη, ανεργία, διάχυση καταστροφολογίας και τρομολαγνείας, τιμωρητική συμπεριφορά απέναντι στους "ανυπόταχτους" και "νόμιμη βία") γονατίζουν τους υπηκόους και τους τρώνε λίγο λίγο τα σωθικά.

Ας δούμε και το παρακάτω πανέξυπνο και διδακτικότατο βιντεάκι, αφιερωμένο σε νομοταγείς υπηκόους ή "πολίτες", αυτούς που οι όροι "αυτο-οργάνωση", "αυτοδιαχείριση" και "αυτοδιεύθυνση" μοιάζουν με ακατανόητη αφρικανική διάλεκτο. Σε αυτούς που τρέμουν μη βρεθούν μια αποφράδα ημέρα "ακυβέρνητοι" και δίχως επαγγελματίες "ειδικούς", που γνωρίζουν καλύτερα κι από τους ίδιους τις ανάγκες και το "καλό" τους:




" Ένας εξωγήινος επισκέπτεται τον πλανήτη μας, προσπαθώντας να διαπιστώσει αν το ανθρώπινο είδος έχει εξελιχθεί. Ανοίγει μια συζήτηση με τον πρώτο άνθρωπο που συναντά, σύντομα όμως έρχεται σε αδιέξοδο, πασχίζοντας να κατανοήσει το σύστημα διακυβέρνησης των ανθρώπων και συγκεκριμένα, τι ακριβώς είναι η κυβέρνηση. Ένας πανέξυπνος και πολύ αποκαλυπτικός, μέσα στην απλότητά του, διάλογος, βασισμένος σε μια ομιλία του Larken Rose.
(δημιουργός: Graham Wright)"



...κι όπως πολύ εύστοχα και ρεαλιστικά (όχι σύμφωνα με τη σημερινή αντίληψη περί "ρεαλισμού", των "αγορών", των τοκογλύφων και των μνημονιακών "μονόδρομων") έχει ειπωθεί κι από πιο παλιά: 

 

" Να σε κυβερνούν σημαίνει..."

 

" Να σε κυβερνούν σημαίνει πως σε κάθε διαπραγμάτευση σου, σε κάθε σου κίνηση, είσαι σημειωμένος, εγγεγραμμένος, απογραμμένος, φορολογημένος, διατιμημένος, σφραγισμένος, μετρημένος, αριθμημένος, αξιολογημένος, αδειοδοτημένος, εξουσιοδοτημένος, προειδοποιημένος, περιορισμένος, αναμορφωμένος, διορθωμένος, τιμωρημένος.
Σημαίνει πως υπό το πρόσχημα της κοινής ωφέλειας και στο όνομα του κοινού συμφέροντος υποχρεώνεσαι να εκπαιδεύεσαι, να εκμεταλλεύεσαι, να εξαγοράζεσαι, να μονοπωλείσαι, να κομματιάζεσαι, να τσακίζεσαι, να ληστεύεσαι· και τότε, με την παραμικρή αντίσταση, με την ελάχιστη διαμαρτυρία, σε περιορίζουν, σε περιφρονούν, σου βάζουν πρόστιμο, σε στριμώχνουν, σε καταγράφουν, σε καταχρώνται, σε ξυλοφορτώνουν, σε αφοπλίζουν, σε πνίγουν, σε φυλακίζουν, σε δικάζουν, σε καταδικάζουν, σε πυροβολούν, σε απελαύνουν, σε θυσιάζουν, σε πουλάνε, σε προδίδουν και, σα να μην έφταναν όλα αυτά, στο τέλος σε βγάζουν τρελό, σε χλευάζουν, σε περιγελούν και σε εξευτελίζουν.
Αυτό σημαίνει να σε κυβερνούν, αυτή είναι η δικαιοσύνη και η ηθική της διακυβέρνησης. "

Πιερ Ζοζέφ Προυντόν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου