ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

" Η απόφαση eurogroup για λιτότητα έως το 2060 και οι γελοίοι γελωτοποιοί του ΣΥΡΙΖΑ "

 {Θυμηθείτε και από εμάς: "Εθνικές... αυτοκτονίες"  και  κυνισμός α λα Αριστερά}


  • Η απόφαση eurogroup για λιτότητα έως το 2060 και οι γελοίοι γελωτοποιοί του ΣΥΡΙΖΑ

 του Παναγιώτη Μαυροειδή
 
Η απόφαση του χθεσινού eurogroup είναι απελπιστικά σαφής. Για την κυβέρνηση δημιουργεί προβλήματα επικοινωνιακής φύσης. Για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα όμως, αποτελεί μία ακόμη ταφόπλακα και υποθήκευση του μέλλοντος έναντι των τοκογλύφων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και του «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε» των ξένων και Ελλήνων αρπακτικών που ονομάζουν «επενδυτές».
Η σύνοψη είναι τούτη:
Πρώτο: Πρωτογενή πλεονάσματα και λιτότητα διαρκείας έως το 2060 (!), υπό καθεστώς διαρκούς επιτροπείας
Δεύτερο: Καμία απολύτως «ελάφρυνση» χρέους. Απολύτως! Μόνο μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος (μνημονίου), δηλαδή το καλοκαίρι του 2018, θα συζητηθεί, «αν υπάρχει ανάγκη», για μετάθεση μέρους δανειακών υποχρεώσεων «από 0 έως 15 χρόνια», έτσι ώστε το χρέος να καταστεί «βιώσιμο», δηλαδή να μπορούν οι τοκογλύφοι να εισπράττουν.
Ο Τσίπρας σε συνέντευξή του τον Γενάρη σε συνέντευξή του στην εφημερίδα των Συντακτών έλεγε πως:
«είναι θέμα αξιοπρέπειας, δημοκρατίας, ακόμη και παραβίασης του Συντάγματος, ακόμη και να συζητάμε για προνομοθέτηση νέων μέτρων».
Ωστόσο νομοθέτησε κανονικά μέτρα σφαγής των συντάξεων, μείωσης του αφορολόγητου  και άλλα, ύψους 4,5 δις με την αγόγγυστη φυσικά στήριξη όλων των βουλευτών, μαζί και των δήθεν «αριστερούληδων».
Το δικαιολόγησε λέγοντας, πως «τα ψηφίσαμε, αλλά δε θα εφαρμοστούν αν πρώτα δε μας δώσουν ρύθμιση για το χρέος».
Τώρα λοιπόν που για το χρέος δεν πήραν αλλά έδωσαν, πως δικαιολογούνται;
Προσέξτε τι λέει το πρώτο σημείο για τη χθεσινή απόφαση-κόλαφο του eurogroup που ορίζει πρωτογενή πλεονάσματα και μνημόνιο διαρκείας έως το 2060:

«Το κυριότερο σημείο της σημερινής απόφασης είναι η -για πρώτη φορά- σαφής δέσμευση του Eurogroup ότι θα υποστηριχθεί η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές και η επιτυχής ολοκλήρωση του προγράμματος, με τη δημιουργία, μάλιστα, ενός σημαντικού αποθέματος ρευστότητας για να στηριχθεί η έξοδος της χώρας στις αγορές».

Δηλαδή τι λένε οι άνθρωποι; Ποιες είναι οι δύο «επιτυχίες»;

Η πρώτη είναι πως οι ευρωπαίοι και διεθνείς τοκογλύφοι του κεφαλαίου, δέχτηκαν πως εάν και όταν η Ελλάδα βγει από το ειδικό καθεστώς θεσμικής και δεσμευμένης δανειοδότησης μέσω Μνημονίων και μηχανισμών της ΕΕ, θα μπορεί να δανείζεται, τοκογλυφικά πάντα, ελεύθερα και χωρίς περιορισμό, από τις «αγορές», δηλαδή από τους ίδιους. Μα τόσο μεγάλη υποχώρηση έκαναν; Δέχτηκαν να κρατήσουν τον «πελάτη» τους!

Η δεύτερη όμως «επιτυχία» κατά την κυβέρνηση, είναι ακόμη πιο λαμπρή: Δεσμεύτηκαν λέει οι Ευρωπαίοι για την «επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος». Δηλαδή τα αφεντικά της ΕΕ, κάμφθηκαν τελικά και δέχτηκαν να εφαρμοστούν μέχρι τέλους όλα τα σφαγιαστικά μνημονιακά μέτρα!
Προσέξτε και αυτό το σημείο της κυβερνητικής ανακοίνωσης:
«Υπήρξε θετική εκτίμηση του ΔΝΤ σε σχέση με τη βιωσιμότητα του χρέους σε αντίθεση με την εκτίμηση της 22ας Μαΐου, όπου το ΔΝΤ θεωρούσε ότι το ελληνικό χρέος δεν βρίσκεται σε τροχιά βιωσιμότητας»
Ο Σαμαράς σας το έγραψε αυτό λεβέντες; Τώρα πανηγυρίζετε που οι τοκογλύφοι θεωρούν το χρέος «βιώσιμο», δηλαδή πληρωτέο;
Παραληρούν, αλλά και προκαλούν!
Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν την τόσο πλούσια ελληνική γλώσσα: Οι άνθρωποι είναι γελοίοι γελωτοποιοί. Τα καταφέρνουν μια χαρά: Τα αφεντικά τους ευθυμούν και χαχανίζουν. Κοιτάξτε τι είπε η Λαγκάρντ στη συνέντευξη τύπου:
«Δεν περιμέναμε 140 προαπαιτούμενα. Είχαμε μειώσει τις απαιτήσεις μας σε 7 κρίσιμα (συντάξεις, φορολογία, αγορά εργασίας κ.λπ.)»!
7 ζητούσαν 140 πήραν! Τέτοια πρεμούρα από τους υποτακτικούς!

το διαβάσαμε στην παντιέρα
Προτείνουμε να συνδέσετε τα παραπάνω και με αυτό το άρθρο: Ο "αθώος" λαός..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου