ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Αφού είμαστε αυτό που τρώμε (ή τελικά μας τρώει!) ας μάθουμε επιτέλους τι έχουν "μαγειρέψει" για εμάς και τα παιδιά μας...

...αρχής γενομένης από το μεγάλο "πειραματικό εργαστήρι" των "Ηνωμένων Εταιρειών Αμερικής", με πειραματόζωα τους κατοίκους της (Γενετικά τροποποιημένες τροφές - το τεράστιο διατροφικό σκάνδαλο στην Αμερική ) και με πανίσχυρη πολιτική εξαγωγής των δηλητηρίων της και στον υπόλοιπο κόσμο:

 " Η νόθευση των βασικών καλλιεργιών του πλανήτη, Γενετικά Μεταλλαγμένοι Οργανισμοί (ΓΜΟ) και εκ προθέσεως αλλαγμένο νερό, τροφή και αέρας που συνολικά λειτουργούν ως μια επιχείρηση Ευγονικής για να αποδυναμώσουν τις μάζες και να επιτύχουν την πλήρη κυριαρχία.
Ασπαρτάμη (Sugar Free), τα ΓΜΟ, τα υδραργύρου μολυσμένα, τα φυτοφάρμακα, το υψηλής φρουκτόζης σιρόπι καλαμποκιού, κλωνοποιημένο κρέας, το rBGH και όλα μπήκαν στην διατροφή μας και στο περιβάλλον - είτε το θέλουμε είτε όχι. "



Kαι ποιο μετατρέπεται στο πλέον εξαφανισμένο, παραδοσιακό και τώρα δυσεύρετο αγαθό, βασικότατο για την ομαλή επιβίωση, καλή υγεία και ισορροπία του "γενετικά τροποποιημένου" και "τοξικού" πια ανθρώπινου είδους; Και αντικαθίσταται από υβρίδια που θα τα ζήλευε και ο δρ. Φρανκενστάιν;

Μα βεβαίως αυτό:


"Υποτιτλισμένο ντοκυμαντέρ (επιλέξτε τους ελληνικούς υπότιτλους) του Christophe Guyon για τον κίνδυνο εξαφάνισης των παραδοσιακών σπόρων και τις δραματικές επιπτώσεις στην ανθρωπότητα από την παγκόσμια κυριαρχία των μεταλλαγμένων σπόρων που κατασκευάζουν οι πολυεθνικοί αγροβιομηχανικοί κολοσσοί. A documentary by Christophe Guyon concerning the endangered traditional seeds, the loss of biodiversity, and its serious complications on the fate of human societies globally. (french language, greek subtitles)"

Οι σπόροι αυτοκτονίας


Εδώ και τριακόσια εξήντα εκατομμύρια χρόνια, τα φυτά παράγουν γόνιμους σπόρους, που δίνουν με τη σειρά τους νέα φυτά και νέους σπόρους, και ποτέ δεν μας χρέωσαν τίποτα για την εξυπηρέτηση αυτή που μας κάνουν.
Όμως το 1998 η εταιρεία Delta and Pine κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία που αγιάζει την παραγωγή και πώληση στείρων σπόρων, κι έτσι πρέπει υποχρεωτικά να αγοράζεις νέους σπόρους για κάθε νέα  σπορά. Στα μέσα Αυγούστου του 2006, η εταιρεία Monsanto* – με το όνομα αγίου – αγόρασε την Delta and Pine μαζί με την ευρεσιτεχνία.
Έτσι η Monsanto εδραίωσε την παγκόσμια κυριαρχία της: οι στείροι σπόροι που επίσης αποκαλούνται σπόροι αυτοκτονίας ή σπόροι τερμινέιτορ, αποτελούν μέρος του κερδοσκοπικού εμπορίου, που επίσης επιβάλλει την αγορά εντομοκτόνων, παρασιτοκτόνων και άλλων δηλητηρίων του μεταλλαγμένου φαρμακείου.
Το Πάσχα του 2010, λίγους μήνες μετά τον σεισμό, η Αϊτή έλαβε ως δώρο από την Monsanto εξήντα χιλιάδες σάκους με σπόρους που είχε παραγάγει η βιομηχανία χημικών. Οι αγρότες που συγκεντρώθηκαν να παραλάβουν τη δωρεά άναψαν τεράστια φωτιά και έκαψαν όλους τους σάκους.

Eduardo Galeano ( από το βιβλίο »Οι μέρες αφηγούνται», εκδόσεις Πάπυρος 2012)
κείμενο που βρήκαμε ΕΔΩ

Μελέτησε επίσης: 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου