ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

Η χούντα κι αν ετέλειωσε...


" Επί χούντας στα κολαστήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ τα βασανιστήρια συλληφθέντων φοιτητών, αγωνιστών, αντιφρονούντων περιελάμβαναν μια μεγάλη γκάμα: εκπαραθυρώσεις, βιασμούς, τράβηγμα των νυχιών με τανάλιες, φάλαγγα στα πόδια, δέσιμο στον πάγκο και χτυπήματα με βαριά ξύλα, χοροπήδημα πάνω στους πνεύμονες μέχρι ασφυξίας, κρέμασμα σε σιδερένιους γάντζους και τράβηγμα με σύρμα των γεννητικών οργάνων και πιο "λάιτ" όπως ξερίζωμα μαλλιών από το τράβηγμα και χτύπημα κεφαλιών στους τοίχους... Όταν όμως έπεσε η χούντα, οι δίκες των βασανιστών έγιναν μετά από έγκληση των θυμάτων και όχι αυταπάγγελτα, ώστε να ασκηθούν ποινικές διώξεις εναντίον των βασανιστών της Ασφάλειας και της ΕΣΑ. Στις φοιτητικές σχολές είχαν συγκροτηθεί επιτροπές για να συγκεντρωθούν στοιχεία και καταγγελίες βασανισθέντων φοιτητών (από τις κινητοποιήσεις και μεγάλες φοιτητικες διαδηλώσεις και αντιδικτατορικής δράσης πολλών απ'αυτούς) για την άσκηση δικαστικών διώξεων. Στις "δίκες" που αργότερα έγιναν στη Χαλκίδα, τον Κορυδαλλό και το Ρουφ, με δεκάδες κατηγορούμενους βασανιστές, τα κακουργήματα μετατράπηκαν σε πλημμελήματα, που "δεν έγιναν εκ προθέσεως" κι ότι "οι παθόντες αυτοτραυματίσθησαν για να συκοφαντήσουν την υπηρεσίαν" (η προκλητική κοροϊδία "πήγαινε σύννεφο" από τότε!). Και κανένας δεν αποτάχθηκε, ούτε μπήκε φυλακή!!! Αποδοση δικαιοσύνης στη μεταχουντική Ελλάδα..."
από  την ανάρτησή μας "Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας"

"Είμαστε σαν τον Ρομπέν των δασών. Θα παίρνουμε από τους φτωχούς και θα δίνουμε στους πλούσιους"! - ΜΑΡΚ ΤΟΥΡΝΕΪΓ, ο χρηματιστής κεντρικός ήρωας της ταινίας του Κώστα Γαβρά "Le Capital"- "Το Κεφάλαιο" .


H χούντα των καιρών μας είναι "βελούδινη". Λιγότερο brutal και περισσότερο "πολιτισμένη".

Δεν βγάζει (τουλάχιστον ακόμη) τανκς στους δρόμους για να τρομοκρατήσει, δεν χτυπάει με ριπές αυτόματων όπλων για να ματώσει και να σκοτώσει.

Τρομοκρατεί με εκτόξευση μικρών καθημερινών πυρών καταστροφολογίας και τρομολαγνείας μέσα από τις οθόνες στην υπηρεσία της και με σωρεία απειλών για κατασχέσεις (Σπίτι μου σπιτάκι τους...) και ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς (γιατί φοβάται τους "αλήτες" που ως τώρα εμπόδιζαν αυτό το "προαπαιτούμενο" των "στρατηγών-αγορών" να ολοκληρωθεί μέσα σε αιθουσες). Χτυπάει και ματώνει με καταιγιστικές ριπές υπερφορολόγησης και σκοτώνει ύπουλα και βασανιστικά με μαζικές απολύσεις και αποδομητική αγωνία για το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας.

Έχει τους εγκεφάλους της, τους βαρώνους και τους επιστάτες τους.
Που μετατρέπουν ολόκληρες κοινωνίες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Υπό την αιγίδα και τη λυσσαλέα απληστία των χρηματοπιστωτικών παρασιτικών οργανισμών και των funds και των φασιστοειδών τοκογλύφων, μετόχων, "επενδυτών" και των general managers ("κάποιος πρέπει να αντικαταστήσει τις κυβερνήσεις και μου φαίνεται λογικό αυτές να είναι οι επιχειρήσεις"- Ντέηβιντ Ροκφέλλερ) των πολυεθνικών ολοκληρωτικών θεσμών της, γνωστών και ως εταιρειών (sic)-" Το Δίκτυο: Η Ζωντανή Οντότητα των 50 Πολυεθνικών που Κυβερνάει τον Κόσμο ". Όλων αυτών των παρασίτων και αρπαχτικών που λυμαίνονται τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και τις υποδομές κοινωνικής πρόνοιας των λαών. Η "δημοκρατική χούντα" και των πολιτικών και πνευματικών ταγών της, που κατασκευάζουν ρόλους για τους έγκλειστους υπηκόους. Όπως αυτούς του (σκληρά μα πολύ σκληρά, μέχρι τελικής διάλυσης)"τίμιου εργαζόμενου", του "νομιμόφρονα", του "φιλήσυχου", του (δίχως όρια και λογική) "φορολογούμενου", ρόλοι-στερεότυπα που αλληλοκαλύπτονται και μοντελάρονται σε μεγαλύτερα στερεότυπα, σαν αυτό της "ανάπτυξης", της "ασφάλειας" (μέσα στο θολό και σαδιστικό τοπίο γενικής ανασφάλειας), του (αστυνομοκρατούμενου) "πολιτισμού".

 Και αυτή η χούντα, σαν τους Αχαιούς που στήσανε ολόκληρο δούρειο ίππο για να εισβάλουν στα κρυφά και ύπουλα και να ισοπεδώσουν, να σκλαβώσουν και να αλώσουν, προσφέρει ως "θησαυρό" και μεταξωτές κορδέλες στους υπηκόους της τους άνθρακες και τα φύκια της super βολικής ψηφιακής και "υπερεξελιγμένης" τεχνολογίας της. Απόλυτα βολική για τους χαφιεδο-ελεγκτικούς μηχανισμούς της, μέχρι ολικής ασφυξίας κάθε ατομικού ή συλλογικού δικαιώματος και ελευθερίας κινήσεων.
 (Το "χρήσιμο" ψηφιοποιημένο σύστημα εντός των παγκόσμιων πυλών ή Τεχνοσκλάβοι-"πολίτες" χαρείτε: ήρθαν οι βιομετρικές ταυτότητες! ή  Καλώς ήλθατε στην "αχρήματη κοινωνία" (και μια ταινία μικρού μήκους)


 Και αν χρειαστεί, αυτή η χυδαία, αντιεπιβιωτική, με έντονα τα χαρακτηριστικά της ψυχοπάθειας, σύγχρονη χούντα, αν νιώσει να απειλείται από τη δυναμική αντίδραση ή τη φιλαλήθεια, την επινοητικότητα, την ακεραιότητα  και αυτάρκεια προσωπικότητας των δικαιωματικά κατά την φασιστική αντίληψή της-εξουσιαζόμενών της, δεν διστάζει να επιστρατεύσει και να χρησιμοποιήσει κατά βούληση τους καλά εκπαιδευμένους μηχανισμούς της. Εκπορνευμένης επαγγελματικής   συκοφάντησης, λασπολογίας και ενορχηστρωμένης παραπληροφόρησης (βλέπε ΜΜΕ και λογής "ειδικούς"), καθώς και λοβοτομημένης άγριας, κτηνώδους καταστολής.

οι κουραδόμαγκες τότε...
...και τώρα:
το ήθος και οι συνήθειες της κατά παράδοση φιλοχουντικής ελληνικής αστυνομίας δεν αλλάζουν εύκολα όσο κι αν "εκδημοκρατιστεί"...

Για ποια επέτειο μνήμης και άρα μάθησης (όπως είναι και το υγιές), μιλάμε τελικά; Όταν η χούντα ποτέ δεν έφυγε, αλλά μεταλλάχτηκε, μασκαρεύτηκε με οικονομικίστικα και νομικίστικα φτιασίδια, εκσυγχρονίστηκε, ακόμη μια φορά χαφιεδοποιήθηκε για λόγους "ασφαλείας" των πολιτών, εξοπλίστηκε με νέα "σοφιστικέ" και "νόμιμα" πυρομαχικά και όπλα (εξώδικα, χρεωστικά, ειδοποιητήρια, κοινοποιήσεις, μαύρη εργασία και απειλές κατά των εργαζόμενων από εργοδοτικά καθάρματα και καθαρματίδια, μνημόνια με κτηνώδη προαπαιτούμενα κτλ κτλ), πέταξε τις στολές και τα γαλόνια και φόρεσε κοστούμια με ή χωρίς γραβάτες...
Και αυτά δεν ισχύουν μόνο στην Ελλάδα, αν και τα χαρακτηριστικά και οι παράμετροι αλλού μπορεί να διαφέρουν, ωστόσο η κεντρική επιδίωξη και η φιλοσοφία είναι η ίδια, όπως το βλέπουμε εμείς.

Τελοσπάντων. Το Πολυτεχνείο όμως συνέβη! Εκεί όπου ξεχύθηκαν στους δρόμους και προχώρησαν σε καταλήψεις σχολών οι φοιτητές ενωμένοι με μαθητές και εργάτες και με τη συμπαράσταση χιλιάδων ανθρώπων ( "προβοκάτορες" για το επαναστατικό μονοπώλιο του ΚΚΕ, σύμφωνα με όσα δήλωνε εκείνη την περίοδο - Θυμήσου και αυτό:"Η αληθινή δημοκρατία έχει πάψει να υπάρχει στον πλανήτη μας..."). Όλοι αυτοί που όρθωσαν με μεγάλο θάρρος το ανάστημά τους απέναντι στην(άραγε πόσο ισχύει αυτό και σήμερα για την πολιτική ηγεσία και κατ'επέκταση και την ίδια τη χώρα;) πουτανίτσα των ΗΠΑ χούντα των "πατριωτών" συνταγματαρχιδιών. Ασχέτως αν κάποιοι από τη λεγόμενη "γενιά του πολυτεχνείου" έγιναν μετά πιστά σκυλιά και στελέχη της ελληνικής νομενκλατούρας και πολιτικής μαφίας.


Και ως αφιέρωμα σε αυτή τη γενναιόψυχη στάση των ανώνυμων επαναστατών με αιτία (θυμήσου και αυτή την ιστορία: ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Σ'ΕΝΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ: " Ο αδελφός μου ο Στέλιος"), εκείνων των ζοφερών (σαν τις σημερινές) ημερών, επιλέγουμε να κλείσουμε με το παρακάτω βίντεο.

ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου