ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018

(ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ) Άνθρωπος και Περιβάλλον United - Ρύπανση 1-0!

ΓΚΟΟΟΛ: Άνθρωπος και Περιβάλλον United - Ρύπανση Α.Ε. 1-0!


Ως εισαγωγή: Η υποκρισία έχει πια ξεχειλίσει. Έτσι βρωμερή κι εμετική όπως ξεχύνεται από τα κέντρα λήψης αποφάσεων των ιθύνοντων νόων κι από τα χρηματιστήρια όπου τσεκάρουν τα υπερκέρδη τους οι πολυεθνικές των πετροχημικών, τα οποία και έχουν προσδιορίσει το σύγχρονο μοντέλο ζωής και την πλαστικούρα που το χαρακτηρίζει. Μα τόσο πολύ νοιάζονται για το περιβάλλον οι οικολόγοι φύλαρχοι των ταλιμπάν; Αλλά... τότε...γιατί συμβαίνουν, χωρίς ποτέ να ενημερωθεί το κοινό (το αντίθετο μάλιστα) αυτά τα επιεικώς τερατώδη, τα περί "γεωμηχανικής", που δεν τα χωράει δίποδου αμνού ο μακάριος νους, αυτά που απειλούν ευθέως τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος, των γήινων "ζωτικών συστημάτων", την υγεία των ανθρώπινων πληθυσμών: Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΓΗ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ: "η εποχή με τα αστειάκια και τα δεν είδα δεν γνωρίζω, έχει τελειώσει"! Και γιατί ο "πολιτισμός" βασίζεται ακόμα, όσον αφορά το μείζον θέμα της ενέργεας και άρα και της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης ή όχι, σε παρωχημένες και ζημιογόνες μορφές ενέργειας όπως τα ορυκτά καύσιμα; Και συμβαίνουν ετούτα, παρά τις εκπληκτικές και δωρεάν λύσεις που αναβαθμίζουν την ίδια την ανθρώπινη εξέλιξη πάνω στο γήινο οικοσύστημα: Ένα ακόμη πισώπλατο χτύπημα κατά της ανθρωπότητας: "ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΛΟΜΠΙ"-βλέπε επίσης:  Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ! Για έναν κόσμο δίχως καλωδίωση, λογαριασμούς ρεύματος, "αδελφές του πετρελαίου" και θανατηφόρες ακτινοβολίες... Ας μην ξεχνάμε , μια που αναφερόμαστε σε περιβάλλον συνυφασμένο με την ανθρώπινη ύπαρξη, και την τοξικότητα των καθημερινών χρηστικών αντικειμένων που oι σοφές εταιρείες μας επιβάλλουν για να κάνουν τη ζωή μας πιο "άνετη" και "ασφαλή":
"Το ύποπτο ξύπνημα τού Ισραήλ για την τοξικότητα των λαμπτήρων “οικονομίας” - Συλλογή στοιχείων: οι "οικολογικές" λάμπες οικονομίας, όπως και οι LED, αποτελούν ΣΟΒΑΡΟ ΚΙΝΔΥΝΟ για την υγεία του ανθρώπου!! 
Πέφτοντας τελικά πάνω σε κάτι τέτοια "δύσπεπτα στοιχεία" και καταλήγοντας σε τέτοια άβολα συμπεράσματα:  Αν και "πολιτισμένος", έχασα το μέτρημα: Ποιο καρτέλ με απαύτωσε σήμερα;

 Οπότε, με την επιβάρυνση σε λεπτά του ευρώ που αφορά τις πλαστικές σακούλες και τη χρήση τους από τον καταναλωτάκο (λεπτάκια τα λεπτάκια γεμίζουν τα σακούλια εισπράξεων των αλυσίδων σούπερ μάρκετ και όχι μόνο), βρήκαμε τη λύση στο πρόβλημα που μαστίζει το περιβάλλον μας! Όσο για τα άλλα, τα πολύ μα πολύ μεγάλα και "βαρέα και ανθυγιεινά"; ε! όλο και κάτι ευφυές θα σκεφτούν τα "μεγάλα κεφάλια", όλο και κάποια οδηγία κοινοτική από το ευρωφασισταριό (Μαθήματα δημοκρατίας εις τας πολιτισμένας Ευρώπας!) θα φτάσει και στο εναρμονισμένο στα Δυτικά πολιτισμικά ιδεώδη ελλαδιστάν...

 Το παρακάτω άρθρο μας άρεσε και το αναδημοσιεύουμε, με την επισήμανση ότι μια φοροκαταιγίδα που σέβεται τον αλαζονικό εαυτό της στηρίζεται και σε μικρές "διορθωτικές" κάθε φορά αλλαγές, με αυξανόμενες τάσεις, κι επικαλύπτουσες τα πάντα στο διάβα της... Για το καλό όλων μας φυσικά.


Πάρτε κυρίες μου σακούλες..
του Μαντατοφόρου

Οπότε,
     ..με τέσσερα λεπτά του ευρώ,
     ..σώσαμε το περιβάλλον.
     Διότι αφ' ενός τόσο αξίζει το περιβάλλον στην συνείδηση των σοφών νομοθετών,
     ..και αφ' ετέρου και σπουδαιότερου, ως γνωστόν μόνον οι πλαστικές σακούλες ρυπαίνουν το περιβάλλον.

     Καθότι, οι πλαστικές συσκευασίες των τροφίμων, των χαρτικών, των απορρυπαντικών, και λοιπόν αγαθών με τις οποίες γεμίζουμε τις πλαστικές σακούλες,
     ..δεν επιβαρύνουν καθόλου το γήινο οικοσύστημα.


     Ούτε οι καμινάδες των εργοστασίων που κατασκευάζουν τις πλαστικές αυτές συσκευασίες ή τα αγαθά που συσκευάζουμε σ' αυτές, και τα λογής απόβλητά τους το επιβαρύνουν.
     Μόνον οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων των πολιτών και τα δικά τους απόβλητα.

     Εξ ού, και τα κάθε λογής πρόστιμα και περιβαλλοντολογικά τέλη ποιοί πρέπει να τα χρεωθούν και να τα πληρώσουν; Μα οι πολίτες φυσικά.
     Προς θεού, τί φανταστήκαμε; Οι βιομηχανίες και οι εταιρείες;
Γι αυτό και το σοφό διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής νεοφασιστικής "Ένωσης"-πυλώνα της Παγκοσμιοποίησης νομοθέτησε έτσι ώστε το περιβαλλοντολογικό τέλος να το επιβαρυνθούν οι απ' ευθείας και μοναδικοί υπεύθυνοι: οι πολίτες.
     Τί χρωστάνε άλλωστε οι καημένες οι βιομηχανίες, τα τραστ, οι διεθνείς εταιρείες τροφίμων, λιπασμάτων κλπ,
     ..ώστε να χρεωθούνε τα κέρατά τους για έρευνα για φιλικές προς το περιβάλλον συσκευασίες, και κατόπιν όταν τις βρουν για αλλαγές σε μηχανήματα, πρώτες ύλες, γραμμές παραγωγής,
     ..πράγματα με τεράστιο κόστος, το οποίο θα αφαιρεθεί απ' τα τρισεκατομμύρια των κερδών τους,
     ..πράγμα που με τη σειρά του πάλι είναι άδικο.  Γιατί; Αυτές καταναλώνουν; Όχι, αυτές παράγουν. Ποιός καταναλώνει; Ο πολίτης. Αυτός να πληρώσει!

     Μ' αυτό λοιπόν το λογικό σκεπτικό η "Ευρώπη των λαών" νομοθέτησε άλλη μιά φορά σωστά, με την γνωστή ευαισθησία της απέναντι στα δικαιώματα των πολιτών και στο περιβάλλον,
     ..αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, και τα του λαού τω λαώ.
     Την "οδηγία" της δε αυτή την επέβαλλε με τον γνωστό πάντα δημοκρατικό της τρόπο σε όλες τις υποτελείς κυβερνήσεις πυγμαίων πολιτικών, επισείοντας απειλές προστίμων, κυρώσεων και λοιπών μέσων οικειοθελούς πειθούς.

     Έτσι λοιπόν -τραβάτε με κι ας κλαίω- και η δική μας ευπειθής αριστερή κυβέρνηση δωσιλόγων,
     ..κι αφού δεν έχει αφήσει "οδηγία" για "οδηγία" ανεφάρμοστη,
     ..επέβαλλε το τέλος των τεσσάρων λεπτών του ευρώ για κάθε πλαστική σακούλα στους πολίτες,
     ..επιβαρύνοντας λίγο ακόμη την ήδη βαριά του καθημερινότητα.

     "Υπερβολές!", θα πουν κάποιοι. "Τί είναι τέσσερα λεπτά του ευρώ; Δέκα-δεκαπέντε ευρώ τον χρόνο για τον καθένα μας. Σιγά τ' αυγά!"
     Κι όμως.
     Αφού επιβλήθηκε το τέλος αυτό (νέος φόρος)
     ..κι αφού καταντήσει κι αυτός νέα παραδοχή στην καινούργια μας "κανονικότητα",
     ..τίποτα δεν διασφαλίζει πως θα μείνει τόσο και δεν θα αυξηθεί στο μέλλον σύμφωνα με τα γούστα ή τις "ανάγκες" των δανειστών και των τσιρακίων τους.

     Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ' ανέβει στο κρεβάτι, λέει ο λαός.
     Κι εμείς του παραδώσαμε θάρρος του χωριάτη!..


το διαβάσαμε στο Ουδέν Σχόλιον

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου