ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

οχι eldorado gold δέν θά φύγεις έτσι....

όχι eldorado gold δέν θά φύγεις έτσι από τήν Χαλκιδική σάν νά μήν έγινε καί τίποτα...
είτε γιατί η "επένδυση"δέν είναι "βιώσιμη"λόγω τών αντιδράσεων τών κατοίκων,είτε γιατί οί τιμές τού χρυσού πέφτουν,είτε γιατί δέν θέλει νά βρεθεί εγκλωβισμένη στήν ελλάδα μέ κυβέρνηση Σύριζα,η Eldorado Gold δέν μπορεί νά "σφυρίζει αδιάφορα", έχει σοβαρές ποινικές ευθύνες γιά τίς πρακτικές της στή μεθόδευση τού περιβαντολογικού εγκλήματος στή Χαλκιδική.Καταστροφή αρχαίου δάσους πού είναι σέ καθεστώς προστασίας,διατάραξη κοινωνικής γαλήνης,τρομοκρατία σέ βάρος τών κατοίκων είναι μόνο λίγες από τίς κατηγορίες πού τήν βαραίνουν καί πρέπει νά δικασθεί σάν εγκληματίας κατά τής ζωής .Αν δέν αναλάβει τό κόστος αποκατάστασης τού δάσους όσο γίνεται (γιατί τά δένδρα πού κόπηκαν είναι αναντικατάστατα),καί άν δέν καταβάλλει μιά μεγάλη αποζημίωση γιά ψυχική οδύνη καί ταλαιπωρία στούς κατοίκους τής Ιερισσού καί όσων άλλων κατοίκων χωριών αντιμετώπησαν τρομοκρατία,βασανισμούς,συλλήψεις,εξευτελισμό, παράνομη λήψη dna καί απειλές κατά τής ζωής καί τής σωματικής ακεραιότητας,δέν πρέπει νά φύγει από τή χώρα.
Ελπίζω μαζί της νά κάτσει στό ειδώλιο τού κατηγορημένου κι η τριτοκομματική (προφανώς το άρθρο είχε γραφτεί πριν την "ηρωική" αποχώρηση Κουβέλη) κυβέρνηση,αυτή η άθλια παρακρατική συμμορία,πού πίσω από τίς γραβάτες καί τά κουστούμια της κρύβεται τό ζαρωμένο δέρμα τού φασισμού.Νά ξηλώσει μετά τίς περιφράξεις τά τσιμέντα της νά πάρει τίς λαμαρίνες καί τά εργοταξιά της καί νά πάει στό διάολο..


Στίς αρχές τού μήνα αυτού( ιουλ ´13),η μεγαλύτερη παραγωγός χρυσού στό κόσμο barrick gold καταδικάστηκε από δικαστήριο τής Χιλής γιά περιβαντολογική μόλυνση από τήν επεξεργασία χρυσού στό μεταλλείο ανοικτού τύπου στή pascua lama.Εκατσε στό ειδώλιο μετά από μύνηση τών ιθαγενών τής περιοχής μέ τήν κατηγορία τής τοξικής μόλυνσης τών ποταμών καί τών λιμνών τους πού είναι οί ουσιώδεις πόροι γιά τήν καθημερινή ζωή τους.Τό δικαστήριο επέβαλε επίσης περιβαντολογική αποκατάσταση τής ζώνης γύρω από τό μεταλλείο,καί τήν υποχρέωση νά σεβαστεί τήν προστασία τού περιβάλλοντος(άργησε πολύ τό δικαστήριο,ούτε βέβαια είδε τόν στρατό καί αστυνομία τής κυβερνησής του, πού πυροβολούσε τούς ιθαγενείς στά βουνά όταν είχαν λοιώσει τά παπούτσια τους από τίς διαδηλώσεις γιά νά διώξουν τό μεταλλείο)...
ΟΧΙ ΕLDORADO GOLD δέν θά φύγεις έτσι....


από  "open shit" στο Indymedia Athens (οι εικόνες από εμάς)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου