ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

H επέλαση των συνωμοτών και των θανατηφόρων ιών τους κατά του ανθρώπου (2ο μέρος)


Αμερικανοί επιστήμονες δημιούργησαν στο εργαστήριο έναν ιό που μοιάζει αρκετά με τον μυστηριώδη εκείνον ιό της "ισπανικής γρίπης" του 1918, ο οποίος σκότωσε περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους-μια πραγματική μάστιγα της εποχής εκείνης- πολύ περισσότερους από τα θύματα του Α΄παγκόσμιου πολέμου. Πλήττοντας ειδικά πολλούς υγιείς νεαρούς ενήλικους κι όχι ηλικιωμένους ή και μικρά παιδιά, δηλαδή τις λεγόμενες "ευπαθείς πληθυσμιακές ομάδες".

Διαβάζουμε κι εδώ: " Αναβίωσαν ιό που σκότωσε 50 εκατομ. ανθρώπους - Αντιδράσεις, ακόμα και ανάμεσα στην επιστημονική κοινότητα, προκαλεί η είδηση ότι ερευνητές δημιούργησαν ιό που διαφέρει μόνο κατά 3% από εκείνον της ισπανικής γρίπης. Το θέμα των ορίων στα πειράματα της επιστήμης επανέρχεται στο προσκήνιο."
 Η τρομαχτική αυτή "ισπανική γρίπη" του 1918 που σάρωσε πληθυσμούς σε πολλά μέρη του κόσμου κι όχι μόνο στην εμπόλεμη τότε Ευρώπη:
" Η ισπανική γρίπη ξέσπασε το 1918 με καταστροφικά αποτελέσματα. Κάποιες πτυχές της, μάλιστα, παραμένουν μυστηριώδεις. Για παράδειγμα, αν και οι πιο πολλές επιδημίες χτυπούν τις ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες, η συγκεκριμένη έβαλε στο στόχαστρο και σκότωσε, κατά τα άλλα, υγιείς ενήλικες. Και ειδικοί έχουν αποφανθεί ότι “η καταγωγή της παραμένει αινιγματική”. Τα χρόνια που η πανδημία ισπανικής γρίπης θέριζε τον παγκόσμιο πληθυσμό, πρόχειρα νοσοκομεία στήνονταν παντού.."

Επίσης, βλέπουμε τις απόψεις να κονταροχτυπιούνται: " “Τι θα γίνει αν ένα τέτοιο πείραμα εξαπολύσει, κατά λάθος, μία μοντέρνα πανδημία;”, λένε οι επικριτές. “Τι θα γίνει αν μία πανδημία προκύψει με φυσικό τρόπο και βρεθούμε απροετοίμαστοι;”, το επιχείρημα της άλλης πλευράς.."

Διαβάσαμε κι αυτό:  Επιστήμονες «αναγέννησαν» τον ιό της ισπανικής γρίπης. Πειράματα:
"Η επιστημονική κοινότητα θορυβήθηκε από την έρευνα εκφράζοντας επιφυλάξεις και ανησυχίες. Ζήτησαν την άμεση διακοπή των ερευνών, θεωρώντας ότι τέτοια «τρελά» και «επικίνδυνα» πειράματα μπορεί να έχουν ανεπιθύμητες συνέπειες για τον πληθυσμό όλης της Γης, αν το φονικό στέλεχος ξεφύγει από το εργαστήριο υψηλής ασφαλείας όπου δημιουργήθηκε. [...]
Οι ερευνητές υποστήριξαν ότι οι επικριτές του δεν κατανοούν τη ζωτική σημασία των ερευνών του και τις επαρκείς προφυλάξεις που λαμβάνονται, ανέφερε ότι, σύμφωνα με τα πειράματά του, το εμβόλιο κατά της γρίπης Η1Ν1 των χοίρων του 2009, καθώς και το αντιικό φάρμακο «οσελταμιβίρ» (Ταμιφλού), φαίνονται να φέρνουν αποτελέσματα κατά του νέου ιού της ισπανικής γρίπης. Συνεπώς, κατ' εκείνους, είναι σημαντικό να δημιουργούνται αποθέματα τέτοιων φαρμάκων.
Όμως ο ιολόγος Σάιμον Γουέιν-Χόμπσον του Ινστιτούτου Παστέρ του Παρισιού αντέτεινε ότι οι κυβερνήσεις θα πάρουν στα σοβαρά τους ενυπάρχοντες κινδύνους από τα πειράματα αυτά, μόνο όταν συμβεί πράγματι κάποιο ατύχημα. «Είναι τρέλα, ανοησία. Ο κίνδυνος να δραπετεύσει ο ιός, είναι μικρός, αλλά όχι μηδαμινός. Αν η κοινωνία, οι έξυπνοι πολίτες, καταλάβαιναν τι συμβαίνει, θα έλεγαν "τι στο καλό κάνετε;"». "

Kι εδώ ερχόμαστε εμείς να αναρωτηθούμε. Ποιος ο λόγος να αναβιώσει στο εργαστήριο ο παθογόνος παράγοντας που αφαίρεσε τόσες ανθρώπινες ζωές και με μία ανορθόδοξη και διόλου προβλέψιμη συμπεριφορά εξάπλωσης, σκορπώντας τον πανικό και αποχωρώντας έτσι μυστήρια όπως εμφανίστηκε; Δημιουργώντας μία από τις φονικότερες πανδημίες στην ανθρώπινη Ιστορία! Κι όταν οι "κατασκευαστές" του προβάλλουν ως επιχείρημα το "αντίδοτο" σε μια πανομοιότυπη πανδημία, από πού κι ως πού πιστεύουν ότι θα συμβεί πάλι κάτι τέτοιο; Μήπως έχουν οξυμμένη διαίσθηση; μήπως κάποια απόρρητη μυστική πληροφόρηση; Και ποιος τους εγγυάται ότι το "παιδί τους" ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΣΚΟΡΠΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΙΚΟ; Είναι τόσο σίγουροι για τις δυνατότητες ελέγχου του; Μήπως τους αρέσει να ρισκάρουν με τόσο επικίδυνες για ολόκληρη την ανθρωπότητα καταστάσεις, όταν στο ίδιο το άρθρο αναφοράς αυτής της ανάρτησης διαβάζουμε:
"Χθες, έγινε γνωστό ότι έως 75 επιστήμονες που εργάζονται σε κυβερνητικά εργαστήρια στις ΗΠΑ, μπορεί να εκτέθηκαν σε βακτήρια άνθρακα, όταν, σύμφωνα με το Reuters, απέτυχαν να ακολουθήσουν τις σωστές διαδικασίες για να τα αδρανοποιήσουν, και τους παρέχεται θεραπεία, προκειμένου να αποφευχθεί μόλυνση. Είδηση που αποδεικνύει ότι ένα λάθος δεν είναι τόσο απίθανο".
 Για να προσθέσουμε ότι -κάτι που και οι ίδιοι οι επιστήμονες μπορούν να επιβεβαιώσουν- δεν είναι διόλου απίθανες οι έστω και τυχαίες -ή "τυχαίες"- οι μεταλλάξεις ενός ιού σε ένα εργαστήριο και η διαρροή του στον έξω κόσμο.. Για την περίπτωση του AIDS διαβάστε κι αυτό:
H επέλαση των συνωμοτών και των θανατηφόρων ιών τους κατά του ανθρώπου (1ο μέρος)-Η εξέλιξη της ασθένειας του ιού HIV (Απόσπασμα από το: Κρατική προέλευση, τεκμήρια ότι το AIDS κατασκευάστηκε στο εργαστήριο, του Μποϋντ Ε. Γκρέιβς)

Κι ας μην ξεχνάμε το σκεπτικό των "εξέχοντων μελών" της ελίτ, όπως ο πρίγκιπας Βερνάρδος της Ολλανδίας και περισσότερο γνωστός ως ιδρυτής πρόεδρος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, που είχε ευθαρσώς δηλώσει ότι αν πέθαινε θα ήθελε να επιστρέψει σαν..θανατηφόρος ιός! Ή τη στάση του υπερ-μεγιστάνα Μπιλ Γκέιτς της Microsoft, που αποκάλυψε τα μελλοντικά σχέδια για τον έλεγχο του υπερπληθυσμού σε όχι πριν πολλά χρόνια συνέδριο του TED- ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός για τη διάσωση του πλανήτη που χρηματοδοτείται από την εταιρεία που είναι το νούμερο 1 στην λίστα των ρυπογόνων με τοξικά, εταιρειών - για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Όπου ξαφνικά αυτός μίλησε για την ανάγκη χρησιμοποίησης εμβολίων με σκοπό την μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού. Αφήνοντας εμμέσως πλην σαφώς, πίσω από καλές κι ωραιοποιημένες τάχα μου προθέσεις, να εννοηθεί η ανάγκη ανάληψης δραστικών μέτρων για τη στείρωση ή πρόκληση γενετικών ασθενειών ή ό,τι σχετικό προς την κατεύθυνση του μαζικού αποπληθυσμού: "Αν κάνουμε πραγματικά καλή δουλειά με τα νέα εμβόλια, την περίθαλψη, και τις υπηρεσίες οικογενειακού προγραμματισμού θα μπορούσαμε να τον μειώσουμε - δηλαδή τον παγκόσμιο πληθυσμό- ίσως κατά 10 ή 15%." Ακόμη, εδώ διαβάζουμε τα εξής "ενθαρρυντικά" για το μέλλον του ανθρώπου στον πλανήτη: " Πέρυσι (το 2009) η εφημερίδα London Times δημοσίευσε πληροφορίες για τη συνάντηση που έγινε τον Μάιο στη Νέα Υόρκη ενός «μυστικού κλαμπ δισεκατομμυριούχων» που επικεντρώθηκε στο πώς θα χρησιμοποιούσαν τον πλούτο τους για να μειώσουν τον παγκόσμιο πληθυσμό. Ανάμεσά τους ήταν και οι Μπιλ Γκέιτς, Ντέιβιντ Ροκφέλερ, Τεντ Τέρνερ, Όπρα Γουίνφρει, Τζορτζ Σόρος, και ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ. Αυτή η συνάντηση έλαβε χώρα μόλις λίγες εβδομάδες μετά την σύσκεψη της λέσχης Μπίλντεμπεργκ στην Αθήνα. Το 1989 το έγγραφο National Security Memorandum 200 (έγγραφο για την εθνική ασφάλεια) που είχε συντάξει ο Κίσινγκερ το 1979 αποχαρακτηρίστηκε από «απόρρητο» και δόθηκε στην δημοσιότητα. Σ' αυτό 13 χώρες αναγνωρίζονταν σαν στόχος δραστικής μείωσης του πληθυσμού, ιδιαίτερα των νέων. Το Μπαγκλαντές, η Ινδία, η Τουρκία, το Πακιστάν, η Νιγηρία, το Μεξικό, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες, η Βραζιλία, η Ταϊλάνδη, η Αίγυπτος, η Αιθιοπία και η Κολομβία είναι οι χώρες που παρουσίαζαν ιδιαίτερο γεωπολιτικό ενδιαφέρον και στις οποίες ο πληθυσμός θα έπρεπε να είναι υπό «συνθήκες αργής ή και μηδενικής ανάπτυξης» "

Και κλείνουμε με αυτή τη απορία ως επίλογο: Με αυτά τα αφεντικά και χρηματοδότες επιστημονικών ερευνών και ιδρυμάτων και πρόσωπα, όπως ο "πολύς" Σόρος, πίσω από πολλούς και κάθε είδους ΜΚΟ -κάθε άλλο παρά αθώους κι αγαθούς όπως αποδείχτηκε τόσες φορές-  και τα οποία εμπνέονται από αυτές τις "ευγενείς ιδέες και προωθούν τέτοιους "αλτρουιστικούς σχεδιασμούς", είναι εύκολο εμείς να πιστέψουμε αυτό;  Ότι η μέσω επιστήμης "νεκρανάσταση από την κόλαση" ενός από τους φονικότερους ιούς, που πήρε εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές στην πορεία του, γίνεται για..το καλό της ανθρωπότητας; Λέτε να το παρακάνουμε εμείς με την έλλειψη καλής πίστης σχετικά με τις προθέσεις των "αρχόντων του κόσμου", που απεργάζονται έρευνες και μελέτες για το συμφέρον των ανθρώπινων πληθυσμών;

Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου