ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

"Δεύτερη φορά αριστερά"! Να δούμε ποιος θ'αντέξει.

Αχ! αυτό το χιούμορ της εξουσίας! Γέλα λοιπόν κι εσύ λαέ! Τι περιμένεις..νέες "μεταρρυθμίσεις";

Συγχαρητήρια στους αρχηγούς ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για την ανανέωση της "λαϊκής εντολής" στα "αναβαπτισμένα" μνημονιακά τους πρόσωπα.
Όμως κατά πόσο τους βολεύει πραγματικά αυτό; Και πόσο περισσότερο θα τους βόλευαν -και ίσως και να το επιδίωξαν;- μικρότερα ποσοστά που δεν θα τους επέτρεπαν να σχηματίσουν κυβέρνηση; Κάτι που θα τους παρείχε και το άλλοθι να οδηγούνταν με "βαριά καρδιά"-πιο βαριά και από τα παραπανίσια κιλά του κ.Καμμένου από το άγχος της προεκλογικής ανασφάλειας που του άνοιξε την όρεξη- στην "εθνικά αναγκαία λύση" μιας κυβέρνησης "εθνικής σωτηρίας"; Κάτι που εύχονταν άμεσα ή έμμεσα οι πολιτικοί άλλων κομμάτων -το οποίο ωστόσο δεν συνέφερε τον ΣΥΡΙΖΑ να το παραδεχτεί με "δημιουργική σαφήνεια"- και με τη συνδρομή των τηλεπρακτόρων.
Μήπως αυτές οι εκλογές περιείχαν και μια κρυφή αλλά διακαή επιθυμία των νικητών για άλλο αποτέλεσμα; Κάτι σαν εκείνη τη "χαρά" με σφιγμένα δόντια μετά το απρόσμενα ηχηρό "ΟΧΙ" του δημοψηφίσματος που έβλεπε και ως κάτι το "θετικό" και ο "πραξικοπηματίας" Σόιμπλε; Αυτός για τον οποίο μας λέγανε ότι αν δεν πέρναγε η συμφέρουσα συμφωνία στη Βουλή -γι'αυτόν και τους τραπεζίτες και ομίλους που υπηρετεί- και εξευτελιστικότατη για την κυβέρνηση της "αριστεράς", δεν θα άφηνε την κυβέρνηση να επιτελέσει το "δημοκρατικό της έργο" και θα μας πέταγε όλους στη δραχμή. Δηλαδή σε αυτό που θα αποτελούσε ωρολογιακή βόμβα στο φτιαγμένο από ψέματα και ανισότητες οικονομικό οικοδόμημα της "Ένωσης" και αιτία σοβαρότατων προβλημάτων στην παρουσία ευρωπαϊκών και κυρίως αμερικανικών πολυεθνικών στη χώρα-ας μην ξεχνάμε και την ευγνωμοσύνη που είχε εκφράσει ο κ.Δραγασάκης για το θετικό ρόλο που διαδραμάτισε η αμερικανική ηγεσία στην επίτευξη της ταπεινωτικής συμφωνίας.

Ποιος ξεχνάει, εκτός από τους σουρεαλιστικού ψυχισμού ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, τις κωλοτούμπες του κ.πρωθυπουργού στη διαχείριση του "ΟΧΙ" και στις "σκληρές διαπραγματεύσεις"; Εκεί όπου οι εξαγγελίες κάποτε περί "πεντοζάλης" των τοκογλύφων δανειστών μετατράπηκαν σε σκληρότερο όλων των προηγούμενων αγγούρι στα οπίσθια. Και όχι βέβαια σε αυτά "των "διαπραγματευτών" αλλά σε όλων εκείνων που τους έδωσαν σαφή εντολή στο δημοψήφισμα και εισέπραξαν την αδυναμία "σαφούς ανάγνωσής του" από εκείνον που το προκάλεσε.
Και πόσο εύκολο θα είναι για τους μετρ της κωλοτούμπας να εφαρμόσουν όλα αυτά τα ειδεχθή και καταστροφικά που υπέγραψαν;
Βέβαια ακόμη και το δημοψήφισμα χρησιμοποίησαν στην προεκλογική καμπάνια ως κατόρθωμα της προηγούμενης διακυβέρνησής τους και δεν ντράπηκαν ούτε στο ελάχιστο, λες και το έκαναν επίτηδες για να τεστάρουν την ευφυία όλων όσων τους άκουγαν. Και υπόσχονταν να κάνουν κι ότι μπορούν για να "αντισταθούν" σε όσα υπέγραψαν! Τι και αν υπόσχονταν κάποτε με ρωμαλέο στυλ κουρέματα χρέους αλλά εννοούσαν κουρέματα συντάξεων και μισθών τελικά, τι και αν υπόσχονταν ως βασική δοκό του προγράμματός τους κατάργηση ΕΝΦΙΑ, αλλά τελικά το μόνο που καταργήθηκε μια για πάντα ήταν η ευθιξία και η αιδώς στον γεμάτο μυστικές υπηρεσίες και μαγειρέματα πολιτικό στίβο της χώρας.
 Και τέλος, τι και αν νομιμοποίησαν με τα ολιγόμηνα δείγματα γραφής τους -ή μήπως κακόγουστης και κακοστημένης αντιγραφής τους;- όλες τις προηγούμενες αντισυνταγματικές παρατυπίες και μνημονιακές αθλιότητες του δικομματισμού;

Τώρα και από δω και πέρα;
 Αφού απαλλάχτηκαν και από τους "αντάρτες", που καταψήφιζαν αλλά ωστόσο στήριζαν και δικαίως πάτωσαν εκλογικά, κι αφού παραμένουν "αριστεροί" και με δεύτερη φορά πια "αριστερά" στα πράγματα, τι θα κάνουν; Όταν αρχίσουν να εφαρμόζονται τα "προαπαιτούμενα" της εξαθλίωσης και πρωτοφανούς ξεπουλήματος των πάντων στο βασίλειο των χιλιάδων αυτόχειρων και των εκατοντάδων χιλιάδων τα τελευταία χρόνια μεταναστών προς το εξωτερικό, κυρίως νέων σε ηλικία και με πανεπιστημιακά εφόδια; Κι όταν αρχίσει να τα νιώθει επώδυνα στο πετσί του εκείνος ο λαός που δεν μπορεί να μεταναστεύσει και μένει καθηλωμένος και ζαλισμένος εδώ και διαπιστώσει ότι το σχοινί έσπασε κι από κάτω καραδοκεί η πιο σκοτεινή άβυσσος; Τι θα κάνει η "δεύτερη φορά αριστερά", όταν η οργή μπορεί να ξεφύγει από τα συστημικά αυλάκια και ξεχυθεί ανεξέλεγκτη σε πλατείες και δρόμους, όπου οι κάποτε  "αγανακτισμένοι" μπορεί να μετατραπούν σε λυσσασμένους που δεν έχουν τίποτε πια να χάσουνε; Θα στείλει τα ΜΑΤ να οργιάσουν, θα βγάλει τα τανκς στους δρόμους, θα χρησιμοποιήσει εκπαιδευμένες σε αστικές εξεγέρσεις ευρωκατασταλτικές μονάδες; Μένοντας -έτσι κι αλλιώς, όπως πάει το πράγμα ή μάλλον δεν πάει- οι επικεφαλείς αυτής της "αριστεράς" και ΣΙΑ στην Ιστορία ως ο μεγαλύτεροι παπατζήδες μετά τη χούντα και η πιο κακοστημένη πολιτική απάτη! Και ψάχνοντας αεροπλάνα, πλοία και -βεβαίως- ελικόπτερα για να την κάνουν πανικόβλητοι..

Γιατί, όσο και να το υποβαθμίσουν κανάλια και πολιτικοί θαμώνες τους, η αποχή λίγο έλειψε να ξεπεράσει το 50%! Απογυμνώνοντας και απονομιμοποιώντας ολόκληρο το διόλου τυχαία ανισόρροπο και  ανυπόληπτο πολιτικό σύστημα και τον αναγκαίο τραμπούκο του, το βαθύ και πάντα "μάχιμο" παρακράτος. Και μιλάμε για ανθρώπους νέους κυρίως που έφτυσαν συνειδητά τις τηλε-εκλογές και κανείς δεν μπορεί από τους "οργανωτές του σώου" να πει με βεβαιότητα αν όλο αυτό το δυναμικό θα παραμείνει εν υπνώσει και παραιτημένο. Ή δύναται και να εξελιχθεί σε ωρολογιακή βόμβα στα σαθρά-σαθρότατα θεμέλια του φέουδου ντόπιων προυχόντων και ξένων "δακτύλων" και οίκων.

Για να δούμε πόσο κερδισμένοι ήταν οι νικητές των εκλογών. Αυτών των εκλογών σε αυτές τις χρονικές συγκυρίες που η αριστερά -σταλινικών, ας μην το ξεχνάμε, "σπουδών" και σχολικών θρανίων και με άφθονες "σοσιαλιστικές" μεταγραφές- μετατρέπεται σε συνώνυμο του βασιλιά. Εκείνου του εν δυνάμει βασιλιά που απολάμβανε κύρος στη συνείδηση και εκτίμηση τόσων ανθρώπων. Που όταν όμως ήρθε το κρίσιμο πλήρωμα του χρόνου να διαχειριστεί την εξουσία του τόπου, αποδείχτηκε πιο γυμνός και παθητικός και από πορνοστάρ..

Ο Ένοικος...


η δική μας αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου